Ψάχνετε κάτι;

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Πολιτικά ναι μεν αλλά


Παρακάτω, θα καταθέσω τις απόψεις μου πάνω σε κάποια πολιτικά κυρίως ζητήματα.
Ωστόσο, δεν είναι απλώς πολιτικά. Τουλάχιστον όχι με την «ξύλινη» ερμηνεία του όρου. Όχι με αυτή που έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε εδώ και πολύ καιρό οι περισσότεροι, όταν ακούμε τη λέξη «πολιτική» ή παράγωγά της. Είναι περισσότερο θέματα που σχετίζονται με την κοινή λογική, γύρω από ζητήματα όμως που συχνά καταλήγουν να εμπλέκονται στενά με πολιτική.

Επειδή, καλώς - κακώς, τα περισσότερα στη ζωή δεν είναι απλά άσπρο - μαύρο, έτσι κι εδώ, φροντίζω να αναφερθώ στο κάθε θέμα με πιο σφαιρικό τρόπο.
Ο σκοπός, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η όποια πόλωση της σκέψης μας σε χώρους και παγιωμένες θέσεις που μπορεί άλλωστε να είναι έτσι, αποσκοπώντας σε λιγότερο ή περισσότερο στενά συμφέροντα και μάλιστα άλλων. Ο σκοπός είναι να μπορούμε να έχουμε συνολικότερη εικόνα, γύρω από όσο περισσότερα ζητήματα μας αφορούν ώστε να έχουμε και πληρέστερα κριτήρια στις επιλογές που θα κληθούμε να κάνουμε.
Και μη ξεχνάτε, η πόλωση είναι το πολυτιμότερο εργαλείο των συντριπτικά περισσότερων πολιτικών εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ειδικά μέσα σε δημοκρατικά πολιτεύματα. Με την επίτευξη ισχυρότερης πόλωσης δημιουργούν το καλύτερο προστατευτικό κάλυμμα για αυτούς ώστε να μπορούν να βρίσκουν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο για να δρουν υπέρ τους, αδιαφορώντας φυσικά για το κατά πόσο αυτό θα συνδέεται η όχι και με το δικό μας ουσιαστικό συμφέρον. Δηλαδή όλων εμάς των ήδη πολωμένων υπέρ τους και άρα, ενάντια όλων των άλλων, ακόμα και υγιέστερων ενδεχομένως εναλλακτικών, με τυφλή και αμετάκλητη υπακοή στις γραμμές του εκάστοτε χρώματος - κόμματος.


«Μαζί τα φάγαμε»
Ναι μεν: Αυτό είναι αυταπόδειχτο! Δε χρειάζεται να κάνει κανείς διατριβή για να το δει ούτε να έχει μεταπτυχιακές σπουδές.
Αρκεί να θυμηθεί τίμια και απλά, κάποια ζητήματα που είτε ο ίδιος έκανε ή συμμετείχε είτε κάποιοι από τον στενό του κύκλο (οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι κλπ). Είναι απλά απολύτως σίγουρο ότι, σε μια τέτοια αναδρομή, θα είχε να αναπολήσει ένα σωρό περιπτώσεις.
Αλλά: Δεν είναι καθόλου μα καθόλου ισότιμο το ποσοστό συμμετοχής σε μια αδικία - παρανομία. Διαφορετικά θα φυλακίζονταν ισόβια (η και θα απαλλάσσονταν) και ο κατά συρροή δολοφόνος και κάποιος που σε όλη του τη ζωή έκλεψε στα κρυφά μια τσίχλα χωρίς να απειλήσει κανέναν και με τίποτα.
Πώς να το κάνουμε;! Δεν είναι το ίδιο να φάει κανείς ένα σπυρί από το τσουκάλι της διαφθοράς και το ίδιο αν φάει το μισό τσουκάλι. Φραστικά βέβαια, μαζί και οι δύο τα φάγανε, «ένοχοι» θεωρούνται, μόνο που ο ένας παρέμεινε, αμέσως μετά, ξανά στην πείνα του ενώ, ο άλλος πήγε νοσοκομείο (λέμε τώρα) από βαρυστομαχιά.

«Οι βουλευτές τα παίρνουν χοντρά»
Ναι μεν: Οι βουλευτές παίρνουν, με επίσημο τρόπο, ένα αξιοσέβαστο πακέτο αποδοχών - παροχών.
Αξιοσέβαστο βέβαια, αλλά μόνο αν συγκριθεί στενά με τις απολαβές ενός απλού υπαλλήλου, εργάτη, μικρού επιχειρηματία κλπ. Πάρα πολλοί απ’ όλους αυτούς, τι λέω, απ’ όλους εμάς, θα δηλώναμε διατεθειμένοι να κάναμε πάρα πολλά περισσότερα απ’ όσα ήδη κάνουμε ώστε να παίρναμε έστω και τα μισά από τους βουλευτές.
Ακούγονται προκλητικότατα τα νούμερα σε πάρα πολλούς λοιπόν, τουλάχιστον αρχικά. Αυτό άλλωστε έχει γίνει επανειλημμένα ένα κλασικά λαϊκίστικό και δημαγωγικό εργαλείο υπέρ συγκεκριμένων πολιτικών γραμμών και ύποπτων επιδιώξεων.
Όμως, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να αναλογιστούμε και το γιατί τα παίρνουν και το τι είναι σα ποσά, ειδικά αν προσπαθήσουμε να τα βάλουμε δίπλα - δίπλα, με επίσημες πάλι αμοιβές, τόσων άλλων εξειδικευμένων εργασιακά ανθρώπων που τελούν σε πάρα πολύ δύσκολες, απαιτητικές και με τεράστια ρίσκα εργασιακές θέσεις. Θέσεις που φέρουν αβάσταχτες, πολλές φορές, ευθύνες για καίριας σημασίας αποφάσεις. Καίριες αποφάσεις με άμεσες ή έμμεσες επιρροές για το μέλλον πολύ σημαντικών υποθέσεων και ενδεχομένως και μεγάλων ομάδων ανθρώπων. Εκεί, θα αλλάξουν, με σχεδόν μαγικό τρόπο, οι διαστάσεις στις εικόνες που πρόχειρα σχηματίζαμε μέχρι πριν. Εκεί, είμαι σίγουρος, όλοι μας θα αποδεχόμασταν υψηλότατες αμοιβές στους ανώτερους τη κλίμακα υπεύθυνους της πορείας της χώρας μας. Αρκεί βέβαια να την κάνουν τη δουλειά τους και μάλιστα σωστά, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές.
Αλλά: Μακάρι οι βουλευτές μας, να έπαιρναν μόνο τις επίσημες απολαβές τους. Μακάρι κι ας ήταν και τριπλάσιες. Στο κάτω - κάτω, μόνο 300 είναι (αν και με το συνταξιοδοτικό τους είναι πολύ μεγαλύτερο από 300 το νούμερο).
Το πρόβλημα με αυτούς όμως, είναι σε σχέση με όλα τα άλλα που παίρνουν «κάτω απ’ το τραπέζι». Και όχι μόνο μια φορά ούτε μόνο κάτω από ένα τραπέζι.
Εκεί είναι που κανονικά όλοι αυτοί θα χρειάζονταν μια παραδειγματικότατη τιμωρία που θα ήταν μάλιστα σε θέση να παρέμενε ως τέτοια, για πάρα πολλά χρόνια στο μέλλον!
Πώς να το κάνουμε;! Εκεί είναι που ο κοινός νους φρίττει και, πάνω στην αγανάκτηση αυτή, δυστυχώς παίρνει η μπάλα ακόμα και τα ελάχιστα λογικά που ισχύουν σχετικά. Κλασική ερμηνεία του «Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά».
Στο κάτω - κάτω, σημαντικότατο μέρος του ρόλου των βουλευτών θα έπρεπε να είναι, το να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αποτρέπουν τέτοιες τακτικές γενικότερα, αρχής γενομένης βέβαια από τις δικές τους τις πράξεις και στάσεις.

«Φταίμε με τις επιλογές μας» ή
«Δε φταίμε εμείς, φταίει το κράτος»
Ναι μεν: Φταίμε σαν απλοί πολίτες για την κατάντια μας!
Πέρα δηλαδή από το πόσα ενδεχομένως φάγαμε με τη στενή ερμηνεία του όρου.
Αν μη τι άλλο, κάθε τέσσερα περίπου χρόνια καλούμαστε όλοι μας, ως ενήλικες και νόμιμοι κάτοικοι της χώρας μας, να εκφράσουμε με την ψήφο μας, τις επιλογές μας απέναντι στο τι θα θέλαμε να ισχύει για τα επόμενα 4 τουλάχιστον χρόνια.
Έστω και μ’ ένα εκλογικό σύστημα που βοήθαγε να βγουν με εύκολο τρόπο διάφορα λάθος συμπεράσματα, καταλήγαμε σε αποτελέσματα που, ουσιαστικά, αντιπροσώπευαν τις απόψεις των περισσοτέρων μας.
Εδώ και αρκετά πια χρόνια λοιπόν, αυτό επαναλαμβάνεται και, ουσιαστικά, αυτό είναι που έχει καθορίσει την πορεία της χώρας μας αφού, οι επιλεγμένες από την πλειοψηφία του λαού κάθε φορά πολιτικές, είναι αυτές που βρήκαν τον διαθέσιμο χώρο στην κρατική διακυβέρνηση και οδήγησαν τον τόπο εδώ που έχουμε φτάσει και όπου αλλού τείνουμε πια να προχωρήσουμε.
Είναι απόλυτη η ευθύνη στον κάθε πολίτη που επέλεγε το ψηφοδέλτιο πριν το βάλει στο σχετικό φακελάκι για την κάλπη. Τα είχε όλα μπροστά του και μπορούσε να διαλέξει, μέχρι και την τελευταία στιγμή, αυτό που ήθελε. Αυτό άλλωστε και έκανε. Διάλεγε κάθε φορά αυτό που ήθελε. Τις περισσότερες όμως φορές και οι περισσότεροι ψηφοφόροι, αυτό που θέλανε ήταν το στενά προσωπικό τους μικροσυμφέρον αδιαφορώντας πλήρως για την μακροπολιτική σημασία του συλλογικού αποτελέσματός των εκλογών απέναντι στην πορεία της χώρας όταν η εκλεγμένη πλειοψηφία θα απαρτίζονταν από περιπτώσεις σαν τη δική του.
Η δημοκρατία μας βλέπετε, δεν διακρίνει μεταξύ ορθού και λάθους στις επιμέρους επιλογές. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;! Αυτό που ενδιαφέρει, κατά δημοκρατία, είναι να μπορεί ο καθένας μας να ενημερωθεί πριν, να επιλέξει όταν πρέπει και τέλος να αποδεχθεί την πλειοψηφία των επιλογών όλων όσων συμμετείχαν στην επιλογή αυτή.
Αν ήταν να είμαστε ή να θεωρούμαστε άμοιροι ευθυνών, τότε καλύτερα να μην έχουμε δημοκρατία. Δε θα είμαστε ικανοί ούτε να τη στηρίξουμε, ούτε να μας στηρίξει.
Αλλά: Οκ! Εμείς βέβαια τους επιλέγουμε όταν έρθει η ώρα.
Δυστυχώς όμως, παίζει ρόλο και η ποιότητα των διαθέσιμων κάθε φορά προς επιλογή μας εναλλακτικών.
Με απλά λόγια, αν σε βάλουν μέσα στις φυλακές και σου πουν «Ορίστε, διάλεξε. Ποιον από τους συγκεκριμένους 10 κρατούμενους θες να αναλάβει την προσωπική σου τύχη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια;» τι θα σκεφτείς και τι θα κάνεις; Δηλαδή οκ, δημοκρατικά μυρίζει κι αυτό, δε λέω αλλά τι; Είναι όλα δημοκρατία και μάλιστα αξιόλογη; Αρκεί δηλαδή κάποια στιγμή να σου μένει κάποιο είδος επιλογής κι ας είναι για γέλια ή για κλάματα; Δεν είναι περίπου σα να καλείσαι να διαλέξεις τον δήμιό σου;
Γιατί, μη τρελαθούμε, όσοι είναι σε θέση να θυμούνται, θα παραδεχθούν ότι, πάντα και όλοι τους, ήταν «παρ’ τον ένα και βάρα τον άλλο» και δεν υπερβάλω καθόλου. Μεταξύ ποιών μπορούσαμε να επιλέξουμε με καθαρή συνείδηση ότι κάνουμε το σωστό; Δηλαδή ακόμα κι αν δεν ήμασταν επιρρεπείς σε τυχόν προσωπικά μας μικροσυμφέροντα. Εγώ πάντως, δε μπορώ να θυμηθώ κάτι πραγματικά κατάλληλο και ακόμα δεν πάσχω από κάποιο είδος αμνησίας.
Άρα, μήπως η πορεία μας σα κράτος ήταν κάπως προδιαγεγραμμένη ή καλύτερα καθοδηγούμενη ένα πράμα; Λέω εγώ, μήπως;
Γιατί, όταν εντέχνως διοχετεύεις σε έναν φτωχό και μπερδεμένο λαό όπως ήμασταν οι Έλληνες μετά από χούντες και ένα σκασμό άλλες τόσο φρέσκες και μεγάλες κακουχίες, όταν λοιπόν διοχετεύεις παραπληροφόρηση, ελλιπείς τρόπους ενημέρωσης, λάθος πρότυπα, ανέφικτα κοινωνικά μοντέλα κι ένα σωρό άλλα φαιδρά, ε συγνώμη αλλά είναι τουλάχιστον υπερβολή μετά να έχει κανείς σοβαρές ελπίδες στο να μην πάει κατά διαόλου το πράμα στον λαό αυτό. Ακόμα και με το πρόσχημα μιας δημοκρατίας. Για την ακρίβεια, ακόμα περισσότερο με ένα τέτοιο πρόσχημα αφού, με αυτό, βολεύει να πετάξουν το μπαλάκι στον αδαή ψηφοφόρο και να κρύβονται εύκολα μετά πίσω από τις δήθεν ελεύθερες επιλογές του!
Μα ποιες επιλογές; Οι επιλογές λύσεων προ αδιεξόδων, μόνο κοντύτερα στα αδιέξοδα μπορούν να οδηγήσουν.


Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

8 σχόλια:

  1. Ετσι είναι όπως τα λές,τα φάγαμε τα ήπιαμε,τα λουστήκαμε...
    κι αν οι επιλογές ακολουθούσαν τη ρήση "το ΄μη χείρον βέλτιστον"..ήταν επιλογές που και πάλι βασιζόταν στα προσωπικά συμφέροντα του καθενός...

    Ότι παιχνίδια,λοιπόν κι αν παίχτηκαν/παίζονται με εμάς ,αφού πλέον δεν μας αρέσουν(έτσι λέμε τουλάχιστον),πρέπει πρώτοι εμείς να είμαστε αυτοί που δεν πρέπει να παίζουμε παιχνίδια με τον εαυτό μας , αλλά να μας απασχολεί η αντικειμενικότητα των επιλογών μας...

    Καλό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που βλέπω να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που είναι σε θέση να δουν και πίσω από το παραβάν όταν πρέπει.
      Ελπίζω να είναι... κολλητικό ώστε να γίνουμε πολύ περισσότεροι και μάλιστα σύντομα. ;-)

      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Είθε !!
    Γιατί δεν έχει νόημα πια να μιλάμε .."για το καλό της χώρας,για το μέλλον των παιδιών μας..",όταν βλέπουμε καθαρά πως οι επιλογές μας, οι τακτικές μας έφεραν στο προσκήνιο αυτό που ο Ισοκράτης είπε (τον 5ο αιώνα ..μάλλον..)
    "Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας,
    διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν
    την αυθάδεια ως δικαίωμα,
    την παρανομία ως ελευθερία,
    την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και
    την αναρχία ως ευδαιμονία."
    και επειδή ..
    "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα",ελπίζω και εύχομαι να διορθώσουμε όσα προλαβαίνουμε,ώστε να έχει αξία πια αυτό το "παλεύω και αγωνίζομαι για τα παιδιά μου.."

    Καλό απόγευμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς εύχομαι κι εγώ! Να προλάβουμε να διορθώσουμε όσα μπορούμε μήπως και κατορθώσουμε να αλλάξει τουλάχιστον το μέλλον για τους νεότερους.
      Όμως, ξέρεις, το να μπορέσει κανείς να προσπαθήσει για κάτι τέτοιο, πρέπει πριν να έχει καταφέρει να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, με τις πραγματικές του εικόνες και διαστάσεις και όχι όπως τυχόν του το παρουσιάζουν συνήθως. Αν δεν προηγηθεί αυτό, μπορεί να έχει όλη την καλή θέληση αλλά να παλεύει και να αναλώνεται απλώς με αερικά.

      Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις, αρκεί να είναι για καλό!

      Διαγραφή
  3. Eγώ πάλι θα πω κάτι που ίσως θυμώσει μερικούς.Η Δημοκρατία δεν βγάζει πάντα τους σωστους κυβερνόντες αλλά τους πιο δημοφιλείς.Ο λαός πολλές φορές αγεται και φερεται από λαοπλάνους υποψηφίους.Επίσης κάποιες φορές λειτουργεί με την ψυχολογία του κοπαδιού.Μην ξεχνάτε ότι κάποια δημοκρατία εξόρισε έναν Αριστείδη και ένα Θεμιστοκλή.Επίσης σκότωσε ένα Σωκράτη και ένα Λαμπράκη.Και ένα σωρό άλλα που έχουν γίνει στο όνομα της Δημοκρατίας και για το "καλο" του λαού!Ας μη παραμυθιαζόμαστε λοιπόν με ότι ακούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα στην νύξη σου αυτή!
      Τη θεωρώ απαραίτητη συμπλήρωση στην συνολική εικόνα περί δημοκρατικών πολιτευμάτων, επιλογών, πολιτών, θέσεων κλπ.

      Αυτό περίπου είναι και η δική μου θέση γενικότερα. Ότι δε πρέπει δηλαδή να αφήνουμε να παρασυρόμαστε από τυχόν φαντεζί εικόνες και όμορφα λογάκια. Αν βέβαια είναι αληθινά, όλα καλά. Αρκεί όμως να ήμαστε υποψιασμένοι ώστε να ερευνούμε πριν καταλήξουμε σε κάποια πιστεύω.
      Αν όμως και όταν καταλήξουμε, τότε καλό είναι, κι εμείς με τη σειρά μας, να δώσουμε αληθινό κομμάτι του εαυτού μας σε αυτά αλλιώς, φοβάμαι, θα μας φτύσουν αυτά πια ως ακατάλληλους.

      Να είσαι καλά και να μη ξεχνιέσαι, προσπαθούμε πάντα για το καλό!

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πάρα πολύ που συμφωνείς και μάλιστα απόλυτα!
      Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ!

      Ίσως να είχα ένα μικρόοο περιθώριο ακόμα, λίγο μεγαλύτερης δηλαδή χαράς, αν κάποια στιγμή αποφάσιζες να ξεφύγεις από τον κάπως άχαρο και άδικο (για εσένα περισσότερο) τίτλο της... ανωνυμίας.

      Να είσαι πάντα καλά και να με σχολιάζεις όπως κι αν θες να φαίνεσαι!

      Διαγραφή

Ε, μη σας κομπλάρω! Μιλήστε ελεύθερα! ;-)