Ψάχνετε κάτι;

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Βαρέθηκα...


Βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα...


Σκορδοκαΐλα σας βέβαια...

.....................
.................
.............
...........
.........
.......
......
......
.......
.........
.......
Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

22 σχόλια:

  1. αγαπητε φιλε αυτο που ζουμε δεν ειναι ζωη ειναι εικονικη πραγματικοτητα ζωη ειναι να εχεις αγαπη πραγματικους φιλους ελευθερο χρονο και γνωση εμεις δεν εχουμε τιποτα απο αυτα εγω οχι μονο βαριεμαι αλλα τα εχω παρει στο κρανιο ασχημα εχω φτασει στο σημειο να μισω τους παντες και τα παντα τα εχω παρει ασχημα με εκτιμηση billtaxi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ bill:

    Το άσχημο για εμένα είναι, ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα φίλε μου ή τουλάχιστον έτσι νιώθω!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς σε βρήκα!!
    Τι σύμπτωση!!!
    Κι εγώ βαρέθηκααα!!!!

    Καλό μήνα!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Α νομιζω οτι εκφραζεις και εμενα!Βαλε λιγο floyd
    ασε το μυαλο σου να δραπετευσει απο τη πουτανα
    πραγματικοτητα !!fuck them all my friend you only live ones ..ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΡΕ FLOYDIAN!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ώρες ώρες, απορώ πώς γίνεται τόσος κόσμος γύρω μου να μη βαριέται ή έστω να το κρύβει τόσο πετυχημένα!
    Είναι δυνατόν με τόσες μαλακίες που παίζουν, να κρατιέται κανείς συνεχώς "up"! Πόση κόκα πια;!

    Και δεν είναι το θέμα να μην έχεις να κάνεις τίποτα και άρα κάπου να βαριέσαι. Εντάξει αυτό είναι υγιές στο κάτω κάτω!
    Το θέμα είναι να μη προλαβαίνεις να κατουρήσεις, που λέει ο λόγος, από ένα σωρό παπαριές που έχεις βάλει ή σου έχουν βάλει στη ζωή σου.
    Πράγματα που από ελάχιστη έως καθόλου σχέση δεν έχουν με εσένα κι όμως πρέπει να τα αντιμετωπίζεις όλα λες και είναι ζητήματα ζωής και θανάτου, λες και γεννήθηκες με αυτά, λες και θα πεθάνεις με αυτά!

    Και το τραγελαφικό είναι ότι ουσιαστικά για όλους είναι στ' αρχίδια τους το κατά πόσο εσύ τρέχεις, κατά πόσο τα καταφέρνεις, κατά πόσο τρως τη ζωή σου σε ψευδεπίγραφα ιδανικά, κατά πόσο και πώς υπάρχεις καν!
    Το πολύ πολύ να ενδιαφέρονται τίποτα γονείς, αδέρφια, παιδιά και τα σχετικά. Δε λέω, απίστευτα σημαντικό αυτό για έναν άνθρωπό και θα το περιγράψουν καλύτερα όσοι δεν έχουν καν τίποτα από αυτά.
    Αν είσαι και από τους πολύ μα πολύ όμως "τυχερούς", άντε και να ενδιαφέρεται και το "πρόσωπο", η αγαπημένη σου σα να λέμε.
    Όλοι οι άλλοι όμως, βράσε ρύζι...

    Ότι και να κάνεις, το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι ο φθόνος, οι κακοπροαίρετες "παρατηρήσεις", η ζήλια, η δήθεν μαγκιά και στην καλύτερη, η αδιαφορία τους.

    Ε, βαρέθηκα πια, βαρέθηκα ρε αδερφέ, σχεδόν σιχάθηκα λέμε...

    Βαρέθηκα να ελπίζω στον άνθρωπο, βαρέθηκα να πιστεύω στην ανταπόκριση, βαρέθηκα να ακούω συνεχώς τον κάθε μαλάκα να το παίζει "διάνοια", βαρέθηκα να πρέπει να το παίζω "μάγκας" με το που βγαίνω έξω από το σπίτι για να μη με "φάνε", βαρέθηκα να "ενημερώνομαι" από κονσέρβες, βαρέθηκα να πρέπει να ανταγωνίζομαι το ανέφικτο, βαρέθηκα να προσπαθώ για κάτι αγνό και να τρώω στη μάπα τα σκατά τους.

    Το ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έτσι, προς Θεού! Ξέρω ότι υπάρχετε κι εσείς κάπου όπως κι εγώ. Άλλοι λουφάζετε πίσω από τη ζωή σας, άλλοι βγαίνετε και τα σπάτε όλα, άλλοι απλώς προσπαθείτε ακόμα, να ξεδιπλώσετε τα αισθήματά σας μέσα από κείμενα και κουβέντες.

    Σας ευχαριστώ όσους μου κάνετε παρέα σε όλο αυτό με τα σχόλιά σας! Όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά.
    "bill", "O ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ", "marianaonice", "angi", σας ευχαριστώ ΄μέσα από την καρδιά μου!


    Γεννήθηκα με την ελπίδα, πορεύομαι στο άγνωστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν και σε καταλαβαίνω στο έπακρον, σαν καλή Ζυγός θα σου πω πως οι Καρκίνοι βαριούνται, απογοητεύονται και κυκλοθυμιάζονται εύκολα...
    Ανέβα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Αστρο - Συμμορίτες:

    Ναι βρε 'συ, το ξέρω κι αυτό και μάλλον ισχύει, δε λέω.
    Δηλαδή μπορεί ορισμένες φορές να τα νιώθω όλα αυτά πολύ πιο έντονα από άλλες αλλά μη νομίζεις, τις υπόλοιπες φορές απλά το "μαζεύω" κάπως και δε μου βγαίνει τόσο έντονα.
    Θέλω να πω πως ουσιαστικά η όλη αίσθηση δεν αλλάζει στη βάση της.

    Ωστόσο σ' ευχαριστώ και να ξέρεις πως το παλεύω, απ' τη φύση μου γενικότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. βαρεθηκες εεε???
    και ποιος δεν βαρεθηκε να ζει
    σε αυτον τον ανουσιο κοσμο?

    θα το αντεξουμε ομως...
    δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...

    καλό απογευμα ναχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ zinaa kapa:

    Δεν είναι βέβαια ότι βαρέθηκα να ζω γενικότερα. Ίσα ίσα που μου αρέσει η ίδια η ζωή! Είναι άλλωστε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε!
    Βαρέθηκα όμως να ζω σ' έναν κόσμο που, όπως κι εσύ λες, είναι "ανούσιος"! Σε έναν κόσμο της επιφάνειας, του δήθεν, του "και καλά εγώ είμαι κάποιος κι εσύ το τίποτα", σ' έναν κόσμο που για άλλον λόγο υπάρχει, για άλλον νομίζει ότι υπάρχει και για άλλον δείχνει ότι υπάρχει.
    Θέλω να τον φτύσω στη μούρη αυτόν τον κόσμο γιατί μαγαρίζει τη ζωή...

    Ως τώρα έχω αντέξει, με τις όποιες απώλειες βέβαια αλλά άντεξα. Δεν είμαι σίγουρος ακόμα αν μου αρέσει αυτό. Ωστόσο πιστεύω ότι έχω μάθει πια να αντέχω. Ελπίζω να μη διαψευσθώ!

    Καλό απόγευμα και σ' εσένα και σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου εδώ! Εύχομαι να μην είναι και η τελευταία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΕ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΞΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΝΙΑΡΟ ΚΟΣΜΟ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS:

    Πιθανότατα όσοι θεωρούν ότι κρατούν τα ινία του, δεν ξέρω, ίσως οι ηλίθιοι, ίσως οι "αθεράπευτα" αισιόδοξοι, ίσως κάποιοι που τους πάνε σχεδόν όλα καλά, ίσως όλοι μας σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, ίσως κανείς, ίσως μόνο κάποιοι φανταστικοί ήρωες μυθιστορημάτων.

    Τους βαρέθηκα κι αυτούς. Όλους όσους δίνουν πρόχειρες συνταγές "ευτυχίας" κι "ευημερίας". Όλους τους "σωτήρες" και τους "σωμένους". Όλους όσους κοιμούνται με ψεύτικα όνειρα...

    Φίλε μου καλώς σε βρήκα κι εγώ!
    Σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εχεις δίκαιο...
    αλλα δυστυχως...
    υπαρχουμε σε αυτον τον σκατόκοσμο...
    που πανω απο ολα κυριαρχει το χρημα
    η αχαριστια....
    και στο ποιος θα φαει ποιον...
    και ουτο καθ'εξης....

    να παιξουμε το παιχνιδι τους???
    δεν μπορουμε!!!!
    αυτοι ειναι οι καρχαριες
    και εμεις τα μικρα ψαρακια...

    εμεις ανηκουμε σε καποιο αλλο κοσμο...
    ενα κοσμο συναισθηματικο...
    ποναμε υποφερουμε
    μας ποδοπατουν
    και παλι θα σηκωθουμε
    εστω και με σκυμμενο κεφαλι
    να συνεχισουμε....

    λυπαμε πολυ και θλιβομαι
    που ο κόσμος αλλαξε τόσο...
    ισως φταινε πολλα....

    ας μην το ψαξουμε
    δεν ωφελει σε τιποτα!!!!

    καμια φορα που βλεπω παραξενιες
    λεω....

    ΕΙΔΕ Ο ΚΟΛΟΣ ΤΟ ΒΡΑΚΙ ΚΑΙ ΧΕΣΤΕΙ...

    δεν ξερω αν το λετε στην Ελλαδα
    αλλα εμεις στην κυπρο το λεμε....


    αντε και σε ζαλισα...
    καλο βραδυ

    και δεν θα ειναι η τελευταια μου φορα
    που μπαινω...
    εμαθα να βρισκω τωρα τους φιλους μου...
    γιατι παλια δεν ηξερα πως!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κι εγω έλεγα 'βαριέμαι, βαριέμαι' μεχρι που άρχισα να ελαφριέμαι.
    Η βαρεμάρα ειναι κατι απόλυτα φυσιολογικό.
    Σου συμβαίνει οταν εχεις να κάνεις πράγματα αλλα βαριέσαι.
    Σου συμβαίνει χωρίς να το επιδιώκεις.
    Σου συμβαίνει και δεν υπάρχει γιατριά άμεση και διαρκής ταυτόχρονα.
    Σου συμβαίνει και λες ..."δε βαριέσαι... "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ zinaa kapa:

    Συμφωνούμε βρε zina μου και δε με "ζάλισες" καθόλου.
    Ίσα ίσα που κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους που νιώθουν τα πράγματα όπως τα νιώθω κι εγώ και το εκφράζουν, με κάνει να τα βλέπω κάπως θετικότερα, αφού διαπιστώνω ότι δεν είναι όλα ερμηνείες του δικού μου μόνο μυαλού αλλά ότι ακόμα υπάρχουν και άλλοι Άνθρωποι.

    Όσο για τον "τίτλο φιλίας" που μου χάρισες, με τιμά! Σ' ευχαριστώ και ειλικρινά ανταποδίδω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ tzonakos:

    Να 'σαι καλά ορέ tzonako! Μ' έκανες και χαμογέλαγα πρωί πρωί στη δουλειά!

    Κοίτα, κι εγώ "ελαφριέμαι", μη νομίζεις! Αν δεν το έκανα και βαριόμουν συνεχώς, σε τέτοιο βαθμό, για τόσους και τόσα, δεν ξέρω, μπορεί και να 'χα... αυτοκτονήσει (αν δεν βαριόμουν δηλαδή και την αυτοκτονία ;-)!

    Απλά, έρχονται όμως κάτι ώρες και δυστυχώς καθόλου σπάνια, που κάπου τα βλέπεις όλα, μα όλα λέμε!

    Σ' ευχαριστώ κι εσένα για τη συμμετοχή σου εδώ και που με έκανες να... "ευθυμήσω" λίγο!
    Ελπίζω να μη χαθούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. και γω αυτή τη στιγμή που γράφω βρίσκομαι σε φάση απόλυτης βαρεμάρας.Αλλά με έφτιαξε το κείμενο που γράφεις ως εισαγωγή του μπλογκ σου γιατί πολύ απλά...είναι σα να το γραψα εγώ.Γιατί είμαστε πολυσύνθετοι.Αλλοτε πιο εκλεπτυσμένοι και αλλοτε αναζητώντας το απλό,ίσως και το χαζό για να χαλαρώσουμε.
    Οσο για το μουσικό κομμάτι που έχεις βάλει.Ακόμη κάτι που με έφτιαξε))Α,και ευχαριστώ για την επίσκεψη στο μπλογκ μου...νασαι καλά))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Kirki:

    Κίρκη μου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια συνολικά!
    Το εννοώ!
    Αν κατάφερα να σου 'φτιάξω' κάπως τη διάθεση, με τις επιλογές μου εδώ, για εμένα είναι ανεκτίμητο!

    Όσο για τη τάση προς βαρεμάρα, άστα, μεγάλο το πρόβλημα!
    Ωστόσο, αν παρακολουθείς και τις αναρτήσεις μου, προσωπικά προσπαθώ να το παλεύω όσο μπορώ και από εδώ και γενικότερα.
    Είναι μια διέξοδος για εμένα όλο αυτό και το ότι υπάρχουν άτομα που κάτι λαμβάνουν από αυτό, όπως εσύ, με κάνει να νιώθω κι εγώ με τη σειρά μου πολύ καλλίτερα!

    Ελπίζω να φανώ αντάξιος και της δικής σου παρέας στην πορεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. δεν θέλω να φανείς αντάξιος της παρέας μου κι ούτε εγώ της δικής σου))Θέλω να είσαι ο εαυτός σου απλά.Αυτό ψάχνω διαβάζοντας διάφορα μπλογκς.Ειλικρίνεια.Και γνησιότητα.Εστω κι αν διαφωνώ με κάποια απ αυτά που γράφονται.Δε με πειράζει αρκεί να είνα ειλικρινή))
    Να σαι καλά και να εκπέμπεις πάντα τόση ευαισθησία))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κρατήσαμε καιρό και χρόνια,
    μ όσους ηταν ο εαυτός τους
    και καταλάβαιναν την ανθρώπινη φύση.
    Οι άλλοι έφυγαν, σκόρπισαν, δεν στέριωσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Kirki:

    Έχω την αίσθηση, πως αν δεν ήμουν ο εαυτός μου στα όσα έκανα, ακόμα κι εδώ μέσα π.χ., θα φαινόταν σχετικά εύκολα στους περισσότερους, ακόμα κι αν δεν με ξέρουν προσωπικά. Τί λες;!

    Κατά τη γνώμη μου, ο κάθε επισκέπτης - αναγνώστης - θεατής - σχολιαστής, είναι τις περισσότερες φορές σε θέση να κρίνει, πέρα από το αν του αρέσει αυτό που λαμβάνει ή και το αν συμφωνεί με αυτό, ακόμα και το αν του δείχνει αληθινό ως έκφραση του συγγραφέα - blogger. Το αν δηλαδή αυτό που εκφράζει ο blogger, έχει κάτι από το βαθύτερο κομμάτι του εαυτού του ή απλώς αναμασά κονσέρβες.

    Έχω δηλώσει και παλιότερα εδώ γύρω, ότι ένα "πρόβλημα" που έχω είναι, το ότι συνήθως αργώ ν' ανεβάζω νέες αναρτήσεις μου, ακριβώς επειδή για ν' ανεβάσω, πρέπει να το νιώσω κατάλληλα και να έχει κάτι να πει για εμένα, πράγμα που δεν μου προκύπτει σε καθημερινή βάση δεδομένου ότι θέλει και το χρόνο της σαν διαδικασία αν θες να είναι και κάπως προσεγμένη.
    Μη κοιτάς το τελευταίο "σερί" αναρτήσεών μου που ουσιαστικά είχα ήδη έτοιμο υλικό μου. Πριν, μεσολαβούσε καιρός μεταξύ κάθε ανάρτησής μου.

    Άλλωστε ό,τι και να πω περιαυτολογώντας τύπου, δε νομίζω να είχε καμία ιδιαίτερη αξία για κανέναν. Θα μπορούσε π.χ. ο καθένας να φαμφαρολογεί ασύστολα.
    Ο σκοπός είναι, αυτό που λέει κανείς, να διέπεται από το άρωμα της αλήθειας του, από μόνο του.
    ΑΝ αυτό ΔΕΝ μου προκύπτει εδώ μέσα, τότε θα θεωρήσω ότι έχω αποτύχει δραματικά και ίσως θα ήταν καλύτερα να το κλείσω το "μαγαζί" και να μη κουράζω άλλο και κανέναν.

    Ευχαριστώ και πάλι για τη συμμετοχή σου Κίρκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ tzonakos:

    Έτσι είναι!

    Όμως, αν όσοι φύγαν ήταν... όλοι;!
    Αν κοιτάς γύρω σου και δεν μπορείς πια να διακρίνεις και πολλούς με ξεκάθαρη ψυχή, με χρώματα και ζεστασιά παρά μόνο θολές υπάρξεις, μουντές και κρύες;!
    Πόσο ν' αντέξει μια ψυχή σε κόσμο από χάρτινες καρικατούρες;
    Κι αν αντέχει, τί;! Αυτό θα λέγεται ζωή;!

    Εγώ εντάξει, ίσως έχω σωθεί, έχω μια ψυχή δίπλα μου, μαζί μου και κάνουμε μαζί πια το ταξίδι της ζωής. Ή έτσι νομίζουμε, ξέρω 'γω. Έχω και αγαπημένη μητέρα κι αδέρφια.
    Άλλοι όμως πώς;!

    Η λύπη μου, για μια ζωή που πέρασε, χωρίς καν να μπορώ πια να περιμένω για ψυχή. Για την ψυχή που έψαχνα για χρόνια πριν και την βρήκα τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ε, μη σας κομπλάρω! Μιλήστε ελεύθερα! ;-)