Ψάχνετε κάτι;

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Ζωή από άρωμα



Πρόλογος

Είπα να το τολμήσω!

Ναι, είπα να ξεκινήσω να ανεβάζω σιγά σιγά, κάτι που είχα ξεκινήσει να γράφω, πριν αρκετό πια καιρό, ένα διήγημά μου δηλαδή, με τίτλο "Ζωή από άρωμα".

Λέω για "τόλμημα" γιατί με προβληματίζουν διάφορα σχετικά με το πώς ακριβώς θα σύμφερε να το κάνω για καλύτερα. Ας προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ:
  1. Να δηλώσω από τώρα ότι δεν το έχω τελειώσει ακόμα! :-(
    Αυτό από μόνο του είναι αρκετό "ρίσκο" για εμένα γιατί δεν μπορώ να εγγυηθώ, ούτε καν να προβλέψω, το πότε και το αν θα το συνεχίσω κι ακόμα περισσότερο, το πότε και το αν θα το τελειώσω καν! Αυτό, δεν κρύβω, μου δημιουργεί λίγο άγχος σχετικά!
    Το ότι θα το ανεβάσω εδώ όμως, ίσως λειτουργήσει και σαν ένα επιπλέον κίνητρο για εμένα, στο να το συνεχίσω τελικά! Κατά πάσα πιθανότητα θα εξαρτηθεί και από την όποια ανταπόκρισή σας σχετικά.
  2. Επειδή υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να κουράσει το όλο μου εγχείρημα, καθαρά επί της ουσίας δηλαδή, σαν διήγημα και δε θέλω να είμαι τελείως στον κόσμο μου και να συνεχίζω για καιρό, να ανεβάζω κάτι που τελικά μπορεί να μην ενδιαφέρει και κανέναν, δηλώνω από τώρα πως για να υπάρξει συνέχιση, θα χρειάζομαι να βλέπω και κάποια θετική ανταπόκρισή σας, μέσω σχολίων σας.
    Κατά συνέπεια, αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, για εμένα θα μεταφραστεί ως έλλειψη επιθυμίας για συνέχιση της ιστορίας και προφανώς δε θα συνεχίσω να την αναρτώ.
    Άρα η ιστορία θα προχωρήσει, όσο εσείς έμπρακτα θα θέλετε!
  3. Να σημειωθεί πως αρχικά, είχα "σπάσει" το παρόν κείμενο του διηγήματος, σε περισσότερες αναρτήσεις μου, για λειτουργικούς λόγους. Αναπτυσσόταν δηλαδή σε άλλες έξι, εκτός της παρούσας. Πρόσφατα όμως, αποφάσισα να τις μαζέψω πια όλες, στην αρχική μου ανάρτηση, δηλαδή αυτή που κοιτάτε τώρα, σβήνοντας βέβαια τις υπόλοιπες έξι σχετικές αναρτήσεις μου. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν σχόλια αναγνωστών μου, αυτά δηλαδή που είχαν προκύψει σε αυτές τις σβησμένες αναρτήσεις. Προκειμένου να μη χαθούν τελείως λοιπόν, αποφάσισα να τα μεταφέρω, κάπως πρόχειρα βέβαια στο τέλος αυτής της ανάρτησης, με απλή αντιγραφή και επικόλληση του κειμένου τους. Σίγουρα, δεν είναι το ίδιο αλλά τουλάχιστον δε θα χαθούν και τελείως. Φυσικά, δε θα προσμετρώνται πια, στα στατιστικά του blog μου, αυτά δηλαδή που σχετίζονται με τα σχόλιά του.
Θεώρησα καλό σαν αρχή, να δώσω κάποιες επεξηγήσεις.
Δε θέλω όμως να δώσω από πριν στοιχεία και για το ίδιο το περιεχόμενο του διηγήματος. Καλύτερα να τα βρείτε από μόνοι σας κατά την ανάγνωσή του.

Όμως αρκετά με τις περιγραφές! Ελπίζω να μη σας κούρασα ιδιαίτερα!

Τα λέμε!...



Κεφάλαιο 1ο - Το πρώτο άρωμα

- Πόσα σακάκια είπατε;

- Δύο, ένα σε κόκκινο κι άλλο ένα σε μπλε ανοιχτό.

- Μάλιστα, να δούμε μόνο τι έχουμε σε αυτά τα χρώματα για το νούμερο σας.

- Ναι.
Δε θέλω κάτι πολύ ακριβό πάντως.

- Καλά, ας δούμε τι υπάρχει πρώτα και μετά θα δούμε και για τις τιμές.
Περίπου σε τι ποσό δηλαδή ενδιαφερόμαστε;

- Ε να, ξέρω ‘γώ, γύρω στα εξήντα με εβδομήντα ευρώ ανά κομμάτι. Δε θέλω να υπερβεί τα εκατόν πενήντα ευρώ συνολικά πάντως.

- Κατάλαβα, πιστεύω ότι κάτι θα βρούμε. Μισό λεπτό μόνο να κοιτάξω μέσα για κάποια κομμάτια ακόμα.

- Ναι, εντάξει… Ελπίζω να μη σας ταλαιπωρώ ιδιαίτερα!

- Μα τι λέτε, η δουλειά μου είναι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μονάχα περιμένετε λίγο κι έρχομαι αμέσως.

Κάτι βρήκα, να τα δούμε σιγά σιγά και αποφασίζετε.

- Ωραία!
Μμμ, αυτό καλύτερα βγάλτε το στην άκρη, δε μου πολυαρέσει η απόχρωση.

- Βεβαίως. Αν και φοριέται φέτος αρκετά αυτό το χρώμα και νομίζω ότι θα σας πήγαινε πολύ! Τονίζει ευχάριστα! Αφήνει ωραία αίσθηση στο μάτι!

- Λέτε; Δεν ξέρω, εγώ πάντως δεν το βλέπω και πολύ να ταιριάζει με τα γούστα μου.

- Εσείς ό,τι θέλετε, εγώ απλά σας λέω μήπως το έχετε παρεξηγήσει κάπως σαν χρώμα.

- Μα δε λέω για το χρώμα γενικότερα, η συγκεκριμένη απόχρωση είναι που δε μου πολυκάνει. Το χρώμα είναι μια χαρά, αφού εγώ σας το ζήτησα άλλωστε!

- Για δείτε κι αυτό. Παραλάβαμε την Τετάρτη που μας πέρασε! Δεν ήρθαν πολλά κομμάτια και ήδη τα έχουν πάρει σε άλλα νούμερα. Μόνο αυτό κι άλλο ένα μου έχουν μείνει.
Ξέρετε, δε γνωρίζουμε κάθε φορά αν θα υπάρχει συνέχεια σε επόμενη παραγγελία. Πολλές φορές έρχονται πελάτες που είχαν δει πριν λίγες μέρες κάτι που τους άρεσε αλλά δεν αποφάσισαν εκείνη τη στιγμή να το αγοράσουν και ξαναέρχονται μετά και δεν υπάρχει ούτε δείγμα! Και νιώθουμε κι εμείς άσχημα δηλαδή γιατί θέλουμε να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο. Δεν είναι μόνο για να πουλήσουμε! Ουσιαστικά έτσι κι αλλιώς πουλάμε σχεδόν ότι παραλαμβάνουμε. Βλέπετε, φροντίζουμε να φέρνουμε διαλεχτά κομμάτια και δε μένουν και πολύ στο μαγαζί.
Κοιτάξτε, όσοι πελάτες έχουν ψωνίσει από εδώ, συνήθως έρχονται και ξανάρχονται γιατί έχουν καταλάβει πως αυτό που παίρνουν από εδώ, έχει μια ιδιαίτερη αξία σε σχέση με το τι κυκλοφορεί στην αγορά. Ειδάλλως από ρούχα, ‘βρωμάει’ ο τόπος! Δεν αυταπατώμαι. Ξέρω ότι ο πελάτης έχει μπει πριν και σε άλλα μαγαζιά αλλά και ότι όταν θα βγει, αν δηλαδή δεν έχει αποφασίσει ακόμα, θα πάει και σε άλλα. Έτσι είναι και είναι και πολύ σωστό!
Μα κι εγώ, σαν πελάτης, αυτό δεν κάνω;! Μπαίνω βλέπω, συγκρίνω με το τι άλλο έχω δει πριν και συνεχίζω να προσπαθώ και αλλού μέχρι να καταλήξω σε κάτι που θα κρίνω ότι μου αρέσει και θα με συμφέρει και οικονομικά.
Κι εδώ είναι και το άλλο θετικό σ’ εμάς. Οι τιμές μας! Αν δείτε, είναι κάτι παραπάνω από ανταγωνιστικές, σε σχέση πάντα με την ποιότητα των προϊόντων μας βέβαια. Δεν είναι βέβαια και ‘τσάμπα’ όπως σε κάποια μαγαζιά που πέρα από τη βιτρίνα, τα ρούχα είναι από ‘καλάθι’ αλλά δεν είναι και καθόλου ακριβά για το είδος τους. Προσπαθούμε να κρατάμε τις τιμές σε λογικά επίπεδα και πιστεύω ότι το έχουμε καταφέρει! Με κάποιες μικρές ‘υποχωρήσεις’ βέβαια ως προς τα λειτουργικά μας έξοδα. Γι αυτό, δε βλέπεται και άλλους υπαλλήλους στο μαγαζί. Μόνη μου είμαι όλη μέρα και το παλεύω! Αν τώρα τύχει να μπουν μαζεμένοι περισσότεροι πελάτες και κάποιοι, που δε μας γνωρίζουν ακόμα, δεν έχουν και τόση ‘υπομονή’, ε τι να κάνουμε, μπορεί να φύγουν ή να γκρινιάξουν λίγο.
Είναι και το άλλο βλέπεις. Δεν μπορώ να ‘ξεπετάω’ τον κόσμο! Δηλαδή δεν έχει νόημα για ‘μένα να μπει κάποιος και να ασχοληθώ μαζί του στα ‘πεταχτά’, μόνο και μόνο για να του πουλήσω κάτι δηλαδή. Κατ’ αρχάς, μετά πιθανότατα δε θα ξαναμπεί ακόμα κι αν αγοράσει κάτι τελικά.
Έτσι είναι! Ο πελάτης δεν είναι ζώο. Είναι άνθρωπος όπως κι εγώ και θέλει το χρόνο και την προσοχή του. Αυτό είναι που θα του μείνει στην τελική από εδώ, ακόμα κι όταν παλιώσει το ρούχο του και το πετάξει. Συμφωνείτε;
Έχω σταθερούς πελάτες από τότε που ανοίξαμε ξέρετε, εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια! Πολλοί μάλιστα, που ήταν σε ενοίκιο στην περιοχή και τώρα έχουν φύγει πια και μερικοί έχουν πάει και αρκετά μακριά, έρχονται επί τούτου όταν είναι!
Έχουμε αναπτύξει μια κάπως… ‘φιλική’ πια σχέση. Ενδιαφέρεται ο καθένας μας από την πλευρά του γενικότερα για τον άλλο, τα λέμε δηλαδή, ξέρεις, για το σπίτι, την οικογένεια, ό,τι μας απασχολεί βρε αδερφέ. Αμέ, καφεδάκι, ό,τι θέλουν! Αρκεί να μην έχω κόσμο βέβαια.

- Ναι, βέβαια, καταλαβαίνω…

- Με έπιασε πάλι η πολυλογία μου όμως και θα σας κούρασα. Να, αυτά παθαίνω, ξεκινάω από ένα θέμα και ξεχνάω να σταματήσω! Το παρακάνω μερικές φορές…

- Όχι, όχι εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα, μην νοιώθετε άσχημα, καταλαβαίνω. Θεωρώ πολύ ωραίο αυτό που ακούω άλλωστε. Από την πλευρά μου, εννοώ σαν πελάτης, νιώθω καλά με το να σχετίζομαι με άτομα που βλέπουν έτσι τα πράγματα στις συνδιαλλαγές τους. Δηλαδή κάπου νιώθω πιο ασφαλής στην όλη διαδικασία της επιλογής μου για την αγορά εντέλει.
Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Δεν είναι κακό, τουλάχιστον όχι για όλους και σίγουρα όχι για ‘μένα, το να συνειδητοποιείς πως έχεις απέναντί σου κάποιον που και βλέπει και παρουσιάζει έτσι τα πράγματα… Τι λέτε τώρα, χαίρομαι ιδιαίτερα μάλιστα!

- Α, ευχαριστώ!...
Ξέρετε, όταν συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι ‘ανοίγω’, περισσότερο απ’ όσο συνηθίζεται, την κουβέντα με τον πελάτη, τον όποιο καινούριο πιθανό πελάτη, πρακτικά έναν άγνωστο άνθρωπο δηλαδή, κάτι παθαίνω, δεν ξέρω! Αγχώνομαι απότομα μήπως και φαίνομαι κάπως… ‘φλύαρη’, ‘περίεργη’, ξέρω ‘γώ, ‘κουραστική’ στην καλύτερη περίπτωση.
Εντάξει, δεν μπορεί να έχει ο καθένας την όρεξή μου και να κάθετε ν’ ακούει, στα καλά του καθουμένου, ολόκληρες ιστορίες που μου έρχονται εκείνη την ώρα και που μπορεί να τον αφήνουν και παγερά αδιάφορο δηλαδή.
Προσπαθώ βέβαια να το ‘ελέγξω’ κάπως αλλά όλο και μου ξεφεύγει! Προφανώς είναι στο ‘χούι’ μου, είναι από μέσα μου δηλαδή και δεν είναι τόσο απλό να αλλάξει τελικά.

- Μα τι λέτε τώρα;!
Αφού σας λέω, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα τουλάχιστον από πλευράς μου. Ίσα ίσα μάλιστα το εκτιμώ ιδιαίτερα όλο αυτό. Είναι, αν μην τι άλλο, πολύ… ανθρώπινο κι ωραίο όταν συμβαίνει. Το εκτιμώ ιδιαίτερα δηλαδή! Μην αγχώνεστε άσκοπα!
Άλλωστε, δε λέτε κάτι που δεν έχει ενδιαφέρον. Όλο αυτό που περιγράφετε, υποδηλώνει ουσιαστικά έναν άνθρωπο με βαθύτερες αξίες, πώς να το πω, έναν άνθρωπο που είναι σε θέση να εκτιμά ορισμένα πράγματα όπως πρέπει. Γι αυτό σας λέω, μην προβληματίζεστε άδικα με αυτό.

- Τι να σας πω, ειλικρινά με κάνετε να νιώθω πολύ καλύτερα τώρα. Ευχαριστώ και συγνώμη πάντως αν…

- Μα τι λέτε πάλι;! Τώρα δε σας είπα να μη νοιώθετε άσχημα για κάτι τέτοιο. Προς τι η ‘συγνώμη’ λοιπόν;! Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μου ζητάτε συγνώμη. Προς Θεού δηλαδή!

- Ναι, έχετε δίκιο μάλλον! Να όμως, τώρα μου έρχεται ασυναίσθητα να σας ζητήσω πάλι συγνώμη που σας ζήτησα ‘συγνώμη’ πριν! Τρελό ε;! Δεν πάω καλά τελικά! Εδώ το έχω μιλάμε! Ακόμα και τώρα δηλαδή εξακολουθεί να θέλει να ‘βγει’!

- Ναι, η αλήθεια είναι πως αυτό έχει λίγο ‘πλάκα’ όταν συμβαίνει αλλά το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό. Όχι ότι συμβαίνει σε πολύ κόσμο και μάλιστα συχνά, το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο έχει κι αυτό την αξία του και κάπου δίνει ένα στίγμα για τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου. Δηλαδή ως προς κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του. Μια ιδιαίτερη ευγένεια, μια ταπεινότητα ίσως, μια καλοσύνη, τέλος πάντων κάποια πολύ χαρισματικά χαρακτηριστικά κατά κοινή ομολογία θα έλεγα.

- Μπα, μην το λέτε, αυτό το «κατά κοινή» δηλαδή. Δε νομίζω ότι το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι. Μάλλον για ‘αδυναμία’ βγαίνει περισσότερο. Κάτι σαν ‘αυτοϋποεκτίμηση’, ακόμα και σαν τάση προς… ‘δουλικότητα’.
Είμαι σίγουρη πως στο πίσω μέρος του μυαλού τους χλευάζουν τέτοιες συμπεριφορές γι αυτό και όταν τους δοθεί ευχέρεια, ορμάνε να εκμεταλλευτούν το ‘θύμα’ τους, να ‘κατασπαράξουν’ το ‘αδύναμο’ κατά την κρίση τους πλάσμα που έχουν απέναντί τους και μετά να καυχώνται σε κάθε ευκαιρία στις παρέες τους, φουσκώνοντας και καμαρώνοντας για το νέο τους ‘τρόπαιο’.
Ίσως ακούγεται υπερβολικό όπως το τοποθετώ αλλά πιστέψτε με, έχω πικρή πείρα από τέτοιες καταστάσεις, το έχω βιώσει ουκ ολίγες φορές στο πετσί μου, δεν το λέω έτσι.

- Πράγματι, έχετε δίκιο!
Δηλαδή πράγματι υπάρχουν τριγύρω μας διαφόρων ειδών ανθρώπινα ‘αρπακτικά’ που καραδοκούν να πετύχουν κάποιο άλλο άτομο, το ‘θύμα’ τους και να το ‘ξεσκίσουν’ προσπαθώντας να ικανοποιήσουν την ακόρεστη ‘πείνα’ τους. Μια ‘πείνα’ που επιδρά πολύ πιο υποχθόνια μέσα στο χρόνο και που κάθε φορά που την ικανοποιούν τους μετατρέπει όλο και περισσότερο σε ‘κτήνη’ από ανθρώπους που τους γέννησε η μητέρα φύση. Είναι κάτι σαν ‘ανθρωποφάγοι’, ‘κανίβαλοι’ που ‘κατακρεουργούν’ όπου σταθούν κι όπου βρεθούν καθετί καλό, καθετί διαφορετικό από τους ίδιους.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κάθε φορά, όλο αυτό είναι μια ‘τελετή’ που δε φαίνεται εύκολα τριγύρω, δεν έχει αίματα που βλέπονται από μάτια, δεν έχει κραυγές που ακούγονται από αυτιά, δεν έχει ανατριχίλα από κόκαλα που σπάνε. Σε καταβροχθίζουν με απίστευτη λαιμαργία και μπορεί να μην το έχεις καταλάβει καν!
Βλέπεις, η ψυχή, η σκέψη, δεν έχει ‘πάλκο’ στην απτή υλιστική πραγματικότητα. Δεν μπορεί να έχει εμφανή ‘ρόλο’ στο ‘έργο’ της ζωής. Δεν έχει καν θεατές! Συνήθως κινείται μόνη σε άγνωστα μέρη, προσπαθώντας ίσως να βρει κάτι ίδιο με αυτή, κάτι που να την επιβεβαιώνει, να της θυμίζει πως όλα όσα αντιλαμβάνεται είναι μέρος τελικά μιας γενικότερης ύπαρξης, μιας ανώτερης δύναμης και όχι απλά αποκυήματα τρέλας ενός φθαρτού φορέα που έχει μάθει να αναγνωρίζει σαν το ‘Εγώ’.
Όμως να, βλέπετε;! Τώρα εγώ είμαι αυτός που νοιώθει ότι παρασύρθηκε και φλυαρεί ακατάπαυστα κι αν δε βρεθεί σύντομα κάποιος να με ‘μαζέψει’ κάπως, είμαι ικανός να ξεφύγω τελείως μέσα στο… ‘παραλήρημα’ μου.

- «Παραλήρημα»;! Πώς είναι δυνατόν να βαφτίζετε με έναν τέτοιο όρο την έκφραση αυτών των τόσο απρόσμενα πραγματικών όσο και υπέροχων σκέψεών σας;

- Συγγνώμη αλλά τώρα ειλικρινά πιστεύω ότι υπερβάλλετε!

- Μα σαφώς και δεν υπερβάλω! Μπορεί βέβαια, να εκφράστηκα με έναν τρόπο που να φάνταζε κάπως ‘υπερβολικός’ σε όποιον δε γνωρίζει καλά τις βαθύτερες πεποιθήσεις μου και τον τρόπο που αντιδρώ όταν κάτι με ξαφνιάζει τόσο πολύ και συνάμα τόσο ευχάριστα αλλά πιστέψτε με, επί της ουσίας δεν υπερέβαλα καθόλου μα καθόλου!
- Το ό,τι μπορεί να σας «ξάφνιασε» ότι άρχισα να περιγράφω με τέτοια ένταση και τέτοιους χαρακτηρισμούς τα όσα περιέγραφα πριν, το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό πάντως.

- Μα τι λέτε πάλι;! Μην το κάνετε αυτό, σας παρακαλώ!
Εννοείται ότι αυτό που με «ξάφνιασε», όπως είπα πριν, ήταν βέβαια και ο τρόπος έκφρασης των όσων είπατε αλλά ήταν κυρίως τα ίδια αυτά που λέγατε. Ήταν σαν, πώς να σας το πω, σαν να ‘ξεμπλόκαραν’ τις ίδιες μου τις σκέψεις από κάποια σημεία του μυαλού μου και τις άφησαν να ‘πετούν’ ελεύθερα σε έναν χώρο τόσο γνώριμο και τόσο θετικό αλλά παράλληλα τόσο ξεχασμένο που είχε αρχίσει να θυμίζει παλιό παιδικό όνειρο. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω ή μήπως έχω αρχίσει να σας τρομάζω λίγο;

- …

- Τι, σας τρόμαξα τελικά ε;

- "Με τρομάξατε";! Όχι δε με τρομάξατε εσείς σε καμία περίπτωση. Όχι, όχι, δε με τρομάξατε προς Θεού. Ίσως να με τρόμαξε κάτι αλλά έχει να κάνει με εμένα περισσότερο. Με κάτι που ένιωσα και που κανονικά δε δικαιολογείτε σε καμία περίπτωση να το νιώθω. Δηλαδή όχι έτσι, τόσο… τόσο ξαφνικά, τόσο απροειδοποίητα. Τέλος πάντων, μην ασχολείστε με αυτό, δεν υπάρχει πρόβλημα.

- Πέστε μου. Δεν υπάρχει πρόβλημα ό,τι και να μου πείτε! Για έναν περίεργο λόγο νιώθω να έχω πειστεί ότι θα μπορώ να το ακούσω, ό,τι κι αν είναι από εσάς.

- Σας παρακαλώ, μη δίνετε σημασία. Άλλωστε υπάρχουν πράγματα, δηλαδή σκέψεις που δεν είναι κατάλληλες να ‘κυκλοφορήσουν’ έξω από το μυαλό που τις ‘γεννά’ και τις ‘φιλοξενεί’. Είναι περίπου, σαν να μην έχουν ολοκληρωθεί ως ανεξάρτητες ‘οντότητες’. Δεν μπορούν δηλαδή ακόμα, να ‘σταθούν’ στο μυαλό οποιουδήποτε άλλου και παράλληλα να διατηρήσουν την ταυτότητα του ‘δημιουργού’ τους. Και ξέρετε, σκέψεις χωρίς ταυτότητα είναι σαν αμάξια χωρίς οδηγό! Ή δεν οδηγούν πουθενά ή πάνε τελείως ανεξέλεγκτα και παρασέρνουν ό,τι βρουν μπροστά τους! Δηλαδή μεγάλη ζημιά! Καταλαβαίνεται τι εννοώ!

- Έχετε έναν πραγματικά υπέροχο τρόπο, να μου μεταφέρετε, με ολοζώντανες εικόνες, αυτό που λέτε, αυτό που σκέφτεστε! Θεωρώ απίθανο δηλαδή, να μην μπορούσα να «καταλάβω», κάτι που μου παρουσιάζεται τόσο ξεκάθαρα μπροστά μου. Μου θυμίζει περίπου, αυτό που νοιώθω όταν διαβάζω κάποιο βιβλίο που μου αρέσει. Δεν ξέρω, κάπου μου κάνει απίστευτο όλο αυτό!

- Να σας πω κάτι, κι εγώ δε νομίζω ότι είναι και πολύ συνηθισμένο τελικά, το να μπορούν να μιλάνε δύο άνθρωποι και να καταλαβαίνονται σε πραγματικά ουσιαστικό βαθμό! Συνήθως δηλαδή, αυτό που γίνεται σε μια τυπική κουβέντα, ακόμα και μεταξύ φίλων, είναι το να αρθρώνουν έναν λόγο, που είναι σύμφωνος βέβαια με κάποιες βασικές αρχές συνεννόησης κι επικοινωνίας, να τον επεξεργάζονται επιτόπου ώστε να μπορέσουν να αποκομίσουν όσο πιο άμεσα όλα τα βασικά στοιχεία που περιλαμβάνει και αυτό ήταν όλο! Απολύτως τυπική και άκρως επιφανειακή διαδικασία δηλαδή. Απλά πράγματα, κατανοητά και όμορφα, έτσι;! Δε συμφέρει βλέπεις, να εμβαθύνεις περισσότερο, στην πηγή των σκέψεών σου, όταν μιλάς στην καθημερινότητά σου. Είναι ‘βαρύ’! Άσε που είναι και επικίνδυνο πολλές φορές.

- Έτσι ακριβώς!
Τι να πω;! Ακόμα μου είναι δύσκολο, να πιστέψω ότι κάνουμε αυτόν τον διάλογο! Έτσι, στα καλά του καθουμένου δηλαδή, μπαίνει ένας άνθρωπος, σαν πιθανός πελάτης στο μαγαζί μου και από εκεί που το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε φυσιολογικά, θα ήταν αυτό που ξεκινήσαμε να λέμε, δηλαδή κάτι γύρω από το ‘τι ρούχα θα θέλατε’, έχουμε φτάσει, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, να μιλάμε με έναν τρόπο που μόνο από πολύ λίγους ανθρώπους θα μπορούσε κανείς να το περιμένει και μάλιστα μόνο αν γνωρίζονται αρκετά καλά και για χρόνια. Εγώ μόνο έχω ‘ενθουσιαστεί’ τόσο άραγε και το βλέπω έτσι ή έτσι είναι γενικότερα; Τι λέτε;

- Ο ‘ενθουσιασμός’ είναι αμοιβαίος πάντως. Ούτε σ’ εμένα είναι ακόμα τόσο εύκολο, να συνειδητοποιήσω το πώς έγινε αυτό. Μπορώ να τα βάλω κάτω και να θυμηθώ βήμα βήμα την κουβέντα μας και πώς το ένα έφερε το άλλο αλλά και πάλι νιώθω ότι δεν αρκεί αυτό για να αποδώσει μια ικανοποιητική ερμηνεία στο πώς φτάσαμε να μιλάμε έτσι. Δηλαδή κουβέντες που ‘ξεφεύγουν’, γίνονται σε καθημερινή βάση, εδώ όμως δε νομίζω ότι έχει ‘ξεφύγει’ ακριβώς η κουβέντα μας. Νιώθω ότι έχει συμβεί κάτι διαφορετικό πιο… σαν να λέμε πιο ‘μαγικό’! Έπιασα τον εαυτό μου, να νιώθει τόσο ασυνήθιστα ‘άνετα’ που… με ‘φόβισε’ λιγάκι. Ένιωσα, αυτό που λένε, ‘σαν να σας γνωρίζω χρόνια’!
- Ε τώρα όμως, μιας και γνωριζόμαστε και τόσα… «χρόνια» δηλαδή, μήπως είναι κάπως υπερβολικό να μιλάμε ακόμα στον πληθυντικό;

- Βασικά, για έναν ακόμη περίεργο λόγο, δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα άβολα ως τώρα με τον πληθυντικό, ωστόσο συμφωνώ ότι μάλλον είναι περιττός!

- Ναι, ούτε εγώ ένιωσα άβολα, καθόλου άβολα γενικότερα δηλαδή! Απλά πιστεύω ότι δεν έχει νόημα ο πληθυντικός μεταξύ μας! Αν βέβαια νομίζετε ότι…

- Δε ‘νομίζω’ τίποτα διαφορετικό από αυτό που μόλις είπες. Πιθανότατα μάλιστα να στο πρότεινα κι εγώ λίγο αργότερα για τον ίδιο λόγο. Απλά με… πρόλαβες!

- Ωραία τότε! Μαίρη!...

- Ορίστε;!...

- Ναι, λέω, δε συστηθήκαμε ακόμα! Με λένε Μαίρη! Δεν ξέρω βέβαια αν παίζει κάποιο ‘ρόλο’ αλλά μιας και μιλάμε πια στον ενικό, δεν είναι ακόμα καλύτερα να ξέρουμε και το όνομα ο ένας του άλλου; Απλά μια… υπόθεση κάνω βέβαια!

- Για άλλη μια φορά με πρόλαβες! Ανδρέας!...

- Μάλιστα! Ωραίο όνομα πάντως, ενώ το δικό μου το θεωρώ πολύ… συνηθισμένο θα έλεγα.

- Κοίτα, μπορεί να είναι κάπως πιο συνηθισμένο από το δικό μου, ας πούμε, αλλά πιστεύω όχι και πολύ τελικά. Άλλωστε, λιγότερο ή περισσότερο συνηθισμένο, εγώ το θεωρώ ωραίο τ’ όνομά σου.

- Α, ευχαριστώ!
Ξέρεις, από μικρή πίστευα ότι δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτήρα τ’ όνομά μου. Όχι ότι δε μου άρεσε ακριβώς, απλά σαν να ήταν κάπως… ‘κενό’! Δε μου ενέπνεε κάτι το ‘ιδιαίτερο’ δηλαδή. Ενώ το δικό σου, μου βγάζει κάτι το… ωραίο στο άκουσμα! Κατ’ αρχάς, μου αρέσει ακόμα και σε φάση που απλά το προφέρω… ‘Ανδρέας’! Δεν ξέρω, κάτι μου κάνει μέσα μου!

- Οφείλω να πω ότι νιώθω ακόμα πιο ευχάριστα που σου αρέσει τ’ όνομά μου. Είναι ένα είδος προσωπικής αποδοχής που δε συνήθιζε να μ’ απασχολεί. Ωστόσο, φαίνεται ότι έχει κι αυτό τελικά, ένα υπαρκτό κομμάτι που του αναλογεί μέσα μου.

- Ναι, ναι! Εγώ το πιστεύω αυτό! Υπάρχουν διάφορα «κομμάτια» μέσα μας που παίζουν το ρόλο τους και που πιθανά να μην καταλάβουμε και ποτέ το ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Πιθανά δηλαδή, απλά να μην έχει τύχει να μας τα ‘ξυπνήσει’ κάπως, κάτι. Ωστόσο μπορεί να υπάρχουν και να περιμένουν, ας πούμε την κατάλληλη στιγμή, να φανερωθούν προκαλώντας μας, ανάλογα, μικρότερη ή μεγαλύτερη έκπληξη για το πώς μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε μετά. Βλέπεις, είναι κάτι τόσο προσωπικό μας αλλά παράλληλα και τόσο απρόσμενα άγνωστο, που μας εντυπωσιάζει!

- Πράγματι, αλλά φοβάμαι ότι πιθανά τέτοιου τύπου ‘εκπλήξεις’ δεν είναι πάντα για καλό! Δε νομίζω δηλαδή ότι έχουμε μόνο θετικά ‘κρυφά’ στοιχεία μέσα μας. Καμιά φορά μπορεί, με κάποιο περίεργο τρόπο, με μια κάπως σπάνια συγκυρία ας πούμε, να αντιληφθούμε ότι μας προσελκύει κάτι, που μέχρι και λίγο πριν, το χαρακτηρίζαμε αβίαστα ως αντικειμενικά μεμπτό. Μπορεί δηλαδή να ήμασταν ξεκάθαρα ενάντια σε κάτι που όμως, με αυτόν τον ‘μαγικό’ τρόπο, ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι, βαθιά μέσα μας, υπήρχε τελικά ένας άγνωστος δρόμος που μας οδηγεί κατευθείαν προς αυτό που μέχρι λίγο πριν κατακρίναμε. Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι μπορεί να μας εκφράζει, σε απίστευτο βαθμό, κάτι που κατά τ’ άλλα μπορεί να εξακολουθούμε να το θεωρούμε παράλληλα και πάρα πολύ κακό.

- Μα πώς γίνεται να συμφωνώ τόσο πολύ σε αυτά που λες;! Αρχίζω να φοβάμαι μήπως φαίνεται ‘προσποιητό’ και θα ήταν πολύ κρίμα γιατί πραγματικά νιώθω τέτοια ταύτιση με τα όσα λες, που μέσα μου έχω μια τρελή υποψία ότι τελικά… ‘διαβάζεις’ τις σκέψεις μου! Αλήθεια, μήπως έχεις τέτοια ικανότητα;!
- Μπα, όχι. Δηλαδή στο να διαβάζω κυριολεκτικά τις σκέψεις των άλλων, σίγουρα όχι.
Ίσως να θυμίζει όμως κάτι τέτοιο, το ό,τι επεξεργάζομαι σχεδόν σε παράλληλο χρόνο, τα όσα λαμβάνω. Πάρα πολλά πράγματα δηλαδή. Ξέρεις, λέξεις, σύνταξη, χροιά, εκφράσεις, αντιδράσεις, νοήματα και άλλα πολλά.
Ειδικά όταν, από τα πρώτα συμπεράσματά μου, αντιλαμβάνομαι ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμένα, το άτομο που έχω απέναντί μου, περνάω με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε αυτήν την κατάσταση της… ‘πολυεπεξεργασίας’. Αναλύονται, συνδέονται, αναδομούνται ένα σωρό σκέψεις και συμπεράσματα σε μάλλον απίστευτους χρόνους, με αποτέλεσμα να είμαι συχνά, αρκετά καλά προετοιμασμένος για τη σύνταξη της επόμενής μου πρότασης. Και όταν λέω ‘καλά προετοιμασμένος’, δεν εννοώ μόνο το πώς θα την συντάξω ορθότερα από λογικής και συντακτικής άποψης αλλά και ως προς το πώς υποθέτω ότι θα γίνει πιο αντιληπτή, συγκεκριμένα δηλαδή από τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου.
Γι αυτό άλλωστε και είναι πολύ πιο δύσκολο αυτό να συμβεί το ίδιο πετυχημένα, όταν απευθύνομαι σε περισσότερους μαζί ανθρώπους. Βλέπεις, κάθε άνθρωπος έχει και τους πιο προσωπικούς του ‘κώδικες επικοινωνίας’ με τους γύρω του. Είναι αρκετά καλό να προσπαθείς να συντονιστείς με αυτήν την ‘κωδικοποίηση’ ώστε να έχεις και πιο πετυχημένα επικοινωνιακά αποτελέσματα.

- Ουάου! Δηλαδή αυτήν τη στιγμή έχω περάσει από ένα σωρό ‘τεστ’ και ‘αναλύσεις’ στο ‘εργαστήριο’ του μυαλού σου, ε;!

- Όσο και να ξενίζει αυτό έτσι που το ομολογώ, ουσιαστικά ναι! Κάπως έτσι έχει γίνει.
Όμως, σου θυμίζω πως έτσι είναι πια ο φυσικός τρόπος που λειτουργώ γενικότερα. Δε θα ‘θελα να νιώσεις περίεργα μ’ αυτό. Δεν ανήκεις σε καμία περίπτωση, σε κάποια κατηγορία τύπου ‘πειραματόζωου’. Κανείς και ποτέ δεν εντάσσεται έτσι στις σκέψεις μου. Ίσα ίσα μάλιστα, ακριβώς επειδή έχω εκτιμήσει τόσο, το πώς λειτουργείς, με έχεις ‘αναγκάσει’, κατά μία τραβηγμένη έννοια βέβαια, να μπω σε αυτήν την τόσο σύνθετη αλλά και τόσο αυτόματη για ‘μένα διαδικασία.

- Η αλήθεια είναι πως, έτσι που το τοποθετείς, με κάνεις να νιώθω, για έναν λίγο περίεργο λόγο, πραγματικά πολύ ευχάριστα! Δηλαδή, νιώθω ότι απασχολώ τόσο βαθιά ένα τόσο ‘αξιόλογο’ μυαλό! Είναι πολύ… ‘τιμητικό’ για εμένα ξέρεις!

- Όχι μωρέ και «τιμητικό»! Δεν είμαι κάποιος ‘ιδιαίτερος’ άνθρωπος άλλωστε. Ένας κανονικός άνθρωπος είμαι που απλά έχω περάσει σε έναν, ίσως όχι και πολύ συνηθισμένο, τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων.

- Και αυτό το λες εσύ ‘όχι και τόσο ιδιαίτερο’;!
Πίστεψέ με, έχεις κάτι πραγματικά πολύ πολύτιμο μέσα σου. Αυτό αυτομάτως σε κάνει να είσαι πολύ ιδιαίτερος και σαν άτομο. Θετικά ιδιαίτερος! Τουλάχιστον για όσους είναι σε θέση να το νιώσουν αυτό και να το εκτιμήσουν κατάλληλα.

- … «Άρα, σε ελάχιστους» θα συμπλήρωνα εγώ!

- Ίσως ναι αλλά κι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το εκτιμήσεις πολύ θετικά. Αφού ξέρεις, δεν είναι η μάζα που εκφράζει το ‘ποιοτικό’. Μπορεί να ακούγεται κάπως… ‘υπεροπτικό’ αυτό που είπα αλλά έτσι δεν είναι και πραγματικά;! Πώς να το κάνουμε, μακάρι να ήταν αλλιώς αλλά τελικά ο πολύς ο κόσμος δεν είναι σε θέση να κρίνει και τόσο σωστά, κάτι που έχει μια βαθύτερη ποιότητα, μια ποιότητα δηλαδή κάτω από την ευκολοπαρατηρίσημη επιφάνεια που, πολλές φορές αν όχι και τις περισσότερες δηλαδή, είναι καθαρά τεχνητή και μεταμφιεσμένη.
- Δε λέω, κάπως έτσι είναι αλλά να, καμιά φορά ξέρεις, χρειάζεται ο άνθρωπος να νιώθει ότι είναι λήπτης και μιας ευρύτερης αποδοχής.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό, απίστευτα σημαντικό δηλαδή, το να βρει κανείς έστω και έναν ακόμα άνθρωπο, που να καταλαβαίνει ότι ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα μαζί του, σε τόσο βαθύτερά του ζητήματα! Δεν το μειώνω αυτό σε καμία περίπτωση, προς Θεού δηλαδή. Όμως να, το κάθε άτομο είναι παράλληλα, θέλει δε θέλει δηλαδή, κι ένα κοινωνικό ον.
Αν το δούμε και σε άλλα ζωικά είδη κοινωνικής συμπεριφοράς, θα προσέξουμε πως η κάθε μονάδα – μέλος μέσα στην ομάδα τους, φυσικά ορμώμενο από αυτήν του την ανάγκη, της αυτοεπιβεβαίωσης ως διακριτό μέλος της ομάδας του, προχωρά σε πράξεις και κινήσεις, που τελικό σκοπό έχουν τον αυτοπροσδιορισμό του με συγκεκριμένο χαρακτήρα, αυτό που λέμε αίσθηση μοναδικότητας, αναγνωρισμένη όμως ξεκάθαρα μέσα από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του. Φυσικά, σε κάποια μέλη αυτό μπορεί να λειτουργεί υπέρμετρα και έτσι ή καταστρέφονται από τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά μέλη της ομάδας ή απλά καταλήγουν σε αρχηγικό ρόλο. Όμως ακόμα και στις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις μελών, είναι ξεκάθαρη η ανάγκη της όποιας σχετικής διακριτότητας και αναγνώρισης.
Έκανα όλη αυτήν την αναφορά απλά και μόνο για να δικαιολογήσω ουσιαστικά, το πώς νιώθω σχετικά με την όποια γενικότερη κοινωνική αποδοχή που καταλαβαίνω πως κάποιες φορές έχω κι εγώ ανάγκη.

- Μα σαφώς και είναι θεμιτό να ισχύει αυτό για τον καθένα. Δε νομίζω δηλαδή πως υπάρχει κανείς που θα μιλήσει ειλικρινά και θα αρνηθεί πως τον ενδιαφέρει κάτι σχετικό. Σε άλλον λιγότερο και σε άλλον περισσότερο βέβαια αλλά κανέναν δεν αφήνει πραγματικά αδιάφορο αυτό το ζήτημα.
Εγώ απλά, εστιάζω περισσότερο στο άλλο κομμάτι που, κατά τη γνώμη μου, το θεωρώ πιο σημαντικό όσο και πιο σπάνιο όμως!
Γιατί εντάξει, το να αναδειχθεί κανείς μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, δεν είναι απλό κι εύκολο πράγμα. Γι αυτό άλλωστε, σχετικά λίγοι ξεχωρίζουν τελικά. Όμως, το γιατί ξεχωρίζεις, δεν είναι συνυφασμένο απαραίτητα και με το τι πραγματικά είσαι. Όπως δεν είναι συνυφασμένο και με το αν ξεχωρίζεις για καλό ή για κακό είτε δικό σου είτε και γενικότερο βέβαια. Ενώ, το να έχεις την σχεδόν απόλυτη αναγνώριση του αληθινού σου εαυτού, έστω και από ένα μόνο άλλο άτομο, θεωρώ ότι είναι Θείο δώρο!
________________________________________________

Συνεχίζεται (;)...

By Cosmos

Επιπλέον σχόλια αναγνωστών:
dreamer-angel
Jun 10, 2009 04:27 AM
Πέρασα για μια καλησπέρα!
Δεν έχω χρόνο να διαβάσω αυτό το διάστημα!
Φιλιά πολλά
___________________________

Cosmos
Jun 10, 2009 05:11 AM
Εντάξει, ευχαριστώ βέβαια για τον χαιρετισμό σου και ανταποδίδω θερμά αλλά να ξέρεις πως περιμένω και κάποια σου άποψη σχετικά...

Δεν προσμετρώ σαν ανταπόκριση της ανάρτησης, αυτό σου το σχόλιο, δεν θα ήταν δίκαιο μάλλον.

Τα λέμε!
___________________________

dreamer-angel
Jun 12, 2009 05:04 AM
Συμφωνώ απλά πέρασα για ένα γειά!Ελπίζω να βρω χρόνο και να σου αφήσω ένα σοβαρό σχόλιο!Αυτή την εποχή δεν μου είναι εύκολο!Τα φιλιά μου
___________________________

Cosmos
Jun 12, 2009 05:35 AM
Κανένα πρόβλημα!
Πέρνα όποτε, απ' όπου κι όπως θες!
Κι όποτε σε βγάλει ο χρόνος σου, θα περιμένω όποιο σχόλιό σου!
Φιλιά κι από 'μένα!
___________________________

EYA
Jun 12, 2009 08:22 AM
Καλή επιτυχία στο καινούριο σου ξεκίνημα! :)
___________________________

Cosmos
Jun 12, 2009 02:17 PM
@ EYA:
Σε ευχαριστώ πολύ!

Υποθέτω πως λέγοντας για "ξεκίνημα", εννοείς τη συγγραφή διηγημάτων.
Κι εγώ για ξεκίνημα το θεωρώ βέβαια και ίσως και πάλι να υπερβάλω, αν και προσωπικά, το όποιο σχετικό ξεκίνημά μου, το έχω κάνει αρκετά πριν το blog μου.

Πέρα από τις όποιες ευχές σου πάντως, θα εκτιμούσα και κάποια σου άποψη επί του αποτελέσματος, όταν μπορέσεις βέβαια.
___________________________

Αστρο - Συμμορίτες
Jun 15, 2009 02:37 AM
Καλημέρα ποιητά!!
Σου έχουμε Υπουργείο στο μπλογκ.
Παραλαβή άμεση, χι,χι,χι!!

Κάθε όνειρο που το προσπαθούμε ολόψυχα, έχει πάντα μία καλή τύχη.
___________________________

EYA
Jun 15, 2009 12:56 PM
Δε ξέρω τι έκανες πριν :) Άποψη έχω αλλά προτιμώ να μην την πω δημόσια για τους δικούς μου λόγους. Σ ευχαριστώ για την εκτίμηση κι ανταποδίδω :)
___________________________

dreamer-angel
Jun 15, 2009 01:01 PM
Κάτι μου λέει πως η ιστορία δεν θα χει καλό τέλος!
Ολα κάπως έτσι ξεκινάνε!Πάντα υπάρχει και θα υπάρχει μια ανατροπή!Εύχομαι να πέσω έξω πάντως και το τέλος να ναι ευχάριστο!Πρόλαβα και το διάβασα!Φιλιά πολλά
___________________________

Cosmos
Jun 15, 2009 03:37 PM
@ EYA:
Και πώς να ήξερες άλλωστε Εύα μου;! Γι αυτό το ανέφερα άλλωστε.

Όσο αφορά την "κρυφή" αλλά υπαρκτή σου άποψη, απλά να ξέρεις πως θα είναι καλοδεχούμενη από εμένα και δημόσια, όποια κι αν είναι, αν ποτέ θεωρήσεις ότι θα ήθελες να την εκθέσεις.
Καλοδεχούμενη ακόμα κι αν δεν θα συμφωνούσα μ' αυτήν, αρκεί να παρουσιαστεί κάπως τεκμηριωμένη.
Έτσι κι αλλιώς απόψεις χρειάζομαι, όπως άλλωστε και ο καθένας μας, ώστε να δουλεύω μ' αυτές και να κερδίζω χρόνο στα επόμενα βήματά μου αν θέλω να βελτιώνομαι.
Το τι και πώς θα μείνει από την άποψη του καθενός είναι άλλη ιστορία.

Ωστόσο, όντως θα εκτιμούσα την άποψη όλων και ιδιαίτερα ανθρώπων που μου δείχνουν να έχουν κάποιες ευαισθησίες όπως κι εσύ.
___________________________

Cosmos
Jun 15, 2009 03:52 PM
@ dreamer-angel:
Η ιστορία θα έχει πολύ προβληματισμό.
Δεν ξέρω αν το τέλος θα μπορεί να χαρακτηρισθεί εύκολα ως καλό ή κακό.
Όμως, μη με "παρασύρεις" να... μαρτυρώ! Θα ξεδιπλωθούν διάφορα στην πορεία, μέσα από την ίδια την ιστορία.

Να πω την αλήθεια, άρχισα να παλαντζάρω στην ιδέα, του να μην συνεχίσω την περαιτέρω ανάρτησή της, ώστε να είμαι συνεπής και σε αυτό που είχα πει στην αρχή. Ότι δηλαδή αν δεν ενδιέφερε τους αναγνώστες της, δεν θα υπήρχε λόγος να συνεχίζω να την παρουσιάζω καν.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που έχω κάτι μέρες να αναρτήσω την συνέχειά της.
Ακόμα δεν έχω ξεφύγει τελείως απ' αυτή την τάση μου ξέρεις, γιατί θεωρώ ότι δεν έχω κάποια αξιόλογη ανταπόκριση σε σχόλια, χωρίς όμως με αυτό που λέω, να θέλω να μειώσω, έστω και στο ελάχιστο, τη δική σας, σημαντική για εμένα, συμμετοχή εδώ.
Όμως, δεν ξέρω ακόμα...
___________________________

Bitch
Jun 16, 2009 01:14 AM
καλημέρα ωραίο blog έχεις . ωραίο τραγούδι ποιο είναι;
___________________________

Cosmos
Jun 16, 2009 02:45 AM
@ Bitch:
Καλημέρα και σ' εσένα!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την επίσκεψή σου! Ελπίζω, αν πράγματι σου αρέσει εδώ, να είναι και συχνή!

Ως προς το τραγούδι που έχω για χαλί, είναι από αυτά που λέγονται "παλιά" πια! Ωστόσο έχουν μείνει και διαχρονικά ακριβώς επειδή είναι έτσι όπως είναι!
Το ποιο ακριβώς είναι, το λέει και το widget που το αναπαράγει (πάνω αριστερά).

Λεπτομερέστερα...
Τραγούδι: Comfortably numb (Σε ελεύθερη μετάφραση "Βολικά μουδιασμένος")
Άλμπουμ: The wall (30/11/1979 - Για χρόνια μόνο σε διπλό βινύλιο. Το 1982 βγήκε και σε σινεμά)
Συγκρότημα: Pink Floyd (Ή αλλιώς για εμένα, "οι Θεοί")

Ελπίζω να σε κάλυψα κάπως!
___________________________

dreamer-angel
Jun 16, 2009 04:54 AM
Ο χρόνος θα δείξει!

Μια παρατήρηση μόνο έχω να κάνω και αν θες με ακούς!Εχεις φορτώσει πολύ το blog σου και μέχρι να ανοίξει η σελίδα σου περνάει πολύ ώρα και σπάζομαι!Αφαίρεσε ορισμένα αν θες.
Φιλιά πολλά
___________________________

Cosmos
Jun 16, 2009 05:31 AM
@ dreamer-angel:
Η αλήθεια είναι ότι όντως το έχω "φορτώσει" πολύ! Και ειδικά σε κάπως αργές συνδέσεις ίντερνετ είναι αισθητή μια καθυστέρηση κατά τη φόρτωση που καταντά εύκολα ενοχλητική.
Ωστόσο, δε μου πάει η καρδιά να αφαιρέσω κάτι για τέτοιους λόγους. Σε άλλους αρέσει ξέρεις αυτή η ποικιλία.

Άλλωστε, πρακτικά αργεί στο να φορτωθούν πλήρως όλα. Τα περισσότερα όμως έρχονται σε ανεκτούς χρόνους. Τουλάχιστον έτσι το έχω καταλάβει εγώ. Άρα υπάρχει υλικό να απασχολήσει τον επισκέπτη μέχρι την πλήρη φόρτωση χωρίς απαραίτητα να σπάζεται.

Ελπίζω να μην έχει φτάσει στα όρια η υπομονή σου. ;-)
___________________________

angi
Jun 16, 2009 06:53 AM
Εχεις φορτώσει πολύ το blog σου .!!Εχω 24αρα συνδεση και αργει!!αλλα μ'αρεσει!!!!!!!!!!!!
___________________________

Cosmos
Jun 16, 2009 07:12 AM
@ angi:
Ρε παιδιά, μη μου το κάνετε αυτό!
Με χτυπάτε εκεί που πονάω!
Μα έχω κάνει τόσο κόπο να το στήσω έτσι!
Δεν έχω πετάξει απλώς ότι βρήκα κι όπως να 'ναι!

Πάλι καλά που είπες στο τέλος ότι σου αρέσει γιατί μέχρι να το διαβάσω άρχισε να με πιάνει... κρύος ιδρώτας!
___________________________

dreamer-angel
Jun 16, 2009 07:59 AM
Εγώ αντέχω ακόμα χα χα χα
απλά το είχα κάνει κι εγώ κάποτε και ενοχλούσε τους υπόλοιπους, χωρίς απαραίτητα να το χρησιμοποιούν οι περισσότεροι! Τέλος πάντων
περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λένε!!!
Εγώ όφειλα να στο πω
Την καλησπέρα μου και πάλι!Φιλιά
___________________________

Ευρύνοος
Jun 16, 2009 09:18 AM
Cosmos

ξεδιπλώνεις βήμα βήμα στοιχεία δικά σου..

ευχάριστο και ουσιαστικόν..

χαίρομαι..

περιμένω την συν-έχεια..
___________________________

EYA
Jun 16, 2009 10:59 AM
Δεν είμαι ειδική σε θέματα συγγραφής για να εκφέρω άποψη... Είμαι σίγουρη πως ξέρεις να ομορφαίνεις τη σελίδα σου... Όλοι ξέρουν, ο καθένας με τον τρόπο και το γούστο του. :)
___________________________

Cosmos
Jun 16, 2009 11:25 PM
@ dreamer-angel:
Ναι μωρέ το ξέρω αλλά ο "πειρασμός" είναι μεγάλος!

Και να σου πω, ένα πράγμα που σίγουρα βαραίνει πάρα πολύ στο σύνολο, είναι το ότι έχω προσθέσει πια, πάαααρα πολλά προτεινόμενα ιστολόγια, κυρίως στα αγαπημένα μου αλλά και για downloads. Από μια πληροφορία να πρέπει να βρει για το καθένα ώστε να την προβάλει, θέλει πολύ χρόνο συνολικά.
Εγώ βλέπεις, προτείνω και άλλους από εδώ και όχι απλά λίγους κι εκλεκτούς αλλά όσους έχω βρει ως τώρα, ότι έχουν κάτι ενδιαφέρον να παρουσιάσουν, ανεξάρτητα από το αν κάνουν κι αυτοί το ίδιο για εμένα.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν θα σταματήσει να αυξάνεται η λίστα μου.

Σ' ευχαριστώ για την... "υπομονή" σου!
___________________________

Cosmos
Jun 16, 2009 11:36 PM
@ EYA:
Μα την άποψη ως απλού αναγνώστη ζητάω κυρίως από οποιονδήποτε βρε Εύα μου! Και τέτοια έχει σίγουρα ο κάθε αναγνώστης πάνω σε κάθε ανάγνωσμά του. Αν φυσικά θέλει - έχει την όρεξη να μου την δώσει. Και πάλι λέω "αν". Δεν παρεξηγώ κανέναν από κάτι τέτοιο.

Αν τώρα κάποιος έχει την επιπλέον ικανότητα ή έστω τάση και της συγγραφής, ακόμα καλύτερα για εμένα βέβαια, ως προς την έκφραση της άποψής του.

Καλά να είσαι!
___________________________

Cosmos
Jun 17, 2009 12:02 AM
@ Ευρύνοος:
Ουσιαστικά ναι, κάπου ξεδιπλώνω στοιχεία από δικό μου υλικό. Όχι σαν περιστατικά. Περισσότερο σε επίπεδο σκέψεών μου.

Ενδεχομένως κάπως έτσι να γίνεται και γενικότερα με όσους γράφουν κάτι τέτοιο.
Ενδεχομένως και όχι όμως.
Προσωπικά, το να καταφέρω να εκφραστώ μέσα από μια ιστορία σε επίπεδο διαλόγου, λιγότερο ή περισσότερο καθημερινή σχεδόν για τον καθένα, είναι σημαντικό! Τουλάχιστον στη φάση που βρίσκομαι.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια καθώς και για την επίσκεψη και το ενδιαφέρον σου!
___________________________

Αστρο - Συμμορίτες
Jun 17, 2009 02:34 AM
Εμείς συνεχίζουμε να σχολιάζουμε γιατί παρακολουθούμε τις συνέχειες.
Πάντα μου άρεσε να βλέπω τα γραπτά του άλλου, είναι σαν να κοιτάς τα μάτια του.
Να σου πω πως το τραγούδι που επέλεξες είναι ΘΕΙΚΟ.
Οι Pink Floyd είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα που πέρασε.
___________________________

Cosmos
Jun 17, 2009 03:25 AM
@ Αστρο - Συμμορίτες:
Από κάτι τέτοια σχόλια παίρνω τη δύναμη για την όποια συνέχεια!
Σας ευχαριστώ!

Και ναι! Το τραγούδι είναι Θεϊκό! Δεν το συζητώ!
Έχω σκεφτεί να το αλλάξω για να μη κουράζει που είναι το ίδιο σε κάθε επίσκεψη εδώ αλλά δε μου πάει η καρδιά!
Όσο για τους Pink Floyd, ότι και να πω θα είναι απλά πολύ λίγο, μπροστά στο μεγαλείο τους στο χώρο.
___________________________

EYA
Jun 17, 2009 12:27 PM
Οκ. Θα σου πω τι θα έκανα αν είχα το ιστολόγιο σου :) θα έβαζα ένα κουμπάκι που θα έλεγε ''το άρωμα'' κι εκεί θα το διάβαζε κάποιος χωρισμένο σε σελιδούλες. Ταυτόχρονα θα έγραφα και άλλα θεματάκια στις αναρτήσεις στη μεσαία στήλη. :) Επίσης θα αφαιρούσα πάρα πολλά τουλάχιστον τα μισά από τη σελίδα σου. Το λευκό χρώμα θα το κρατούσα είναι πολύ όμορφο αλλά θα έκανα κάποιες αλλαγές στο design. Τεχνολογικά δε μπορώ να το περιγράψω-υποστηρίξω.(Δε γνωρίζω ούτε τα μισά απ όσα ξέρεις) Αισθητικά έχω πολλές ιδέες :)Αυτή είναι η άποψη μου. Καλό σου βράδυ.
___________________________

Cosmos
Jun 17, 2009 11:56 PM
@ EYA:
Το θεωρώ επιτυχία μου το ότι μου ανοίχτηκες τελικά αν και πάλι δεν είπες κουβέντα για το ίδιο το κείμενο - θέμα της ανάρτησης! :-))


Κι επί της ουσίας όμως...

Το να έβαζα ένα "κουμπάκι" κάπου εδώ μέσα ώστε με αυτό να το διάβαζε όποιος ήθελε "μαζεμένο", θα προϋπέθετε ότι θα είχα και κάποιον άλλο ιστοχώρο δικό μου, διαθέσιμο και για τέτοια πράγματα. Πράγμα που ευτυχώς ή δυστυχώς δεν συμβαίνει.
Ούτε θέλω να "εξαρτηθώ" από ιστοχώρο γνωστού μου για κάτι τέτοιο.
Ούτε θέλω να ανοίξω π.χ. 2ο δικό μου ιστολόγιο που να περιείχε αποκλειστικά κάτι τέτοιο.

Με την λογική του "κουμπιού" θα μπορούσα να οδηγούσα τον χρήστη, σε download ολόκληρου του κειμένου, μορφοποιημένου μια χαρά σε World π.χ. μόνο που αυτό θα είχε κάποιο νόημα αν το είχα ολοκληρωμένο αυτό που παραθέτω εδώ, πράγμα που έχω δηλώσει από την αρχή ότι δεν το έχω έτσι αλλά το αναπτήσω on the run, γι αυτό και οι καθυστερήσεις μεταξύ σχετικών αναρτήσεων.

Πέρα όμως και από όλα αυτά τα "τεχνικά κολλήματα", θα μου έβγαινε και κάπως... άκομψο να το έκανα με τέτοιους τρόπους.
Τι στο καλό, σε ιστολόγιο το ανεβάζω και πιστεύω ότι έχω προσέξει ώστε να μην καταλήγει ιδιαίτερα κουραστικό όπως έχει χωριστεί στις αναρτήσεις του.
Και φυσικά, το ότι το έκανα έτσι, δεν θεωρώ ότι "ανακάλυψα τη φωτιά"! Το είχα δει σαν κατάσταση να συμβαίνει ήδη, σε ένα σωρό Ελληνικά και ξένα ιστολόγια.

Όσο για το αν θα γράψω και άλλα θεματάκια σε αναρτήσεις μεταξύ αυτών του "αρώματος", είναι κάτι που σχεδόν αναπόφευκτα θα προκύψει, όπως άλλωστε το έχω ήδη δηλώσει αρχικά.


Και φτάσαμε στα επίμαχο των widgets μου γιατί από αυτά πιστεύω ότι εννοούσες ότι θα έβγαζες τα μισά.

Ναι, δε λέω, είναι πια πολλά!
Ωστόσο πρέπει να εστιάσει κανείς και στο ότι κάποια απ' όλα, καταλαμβάνουν υπερβολικά μεγαλύτερο χώρο οπτικά, απ' όλα τα άλλα μαζί. Π.χ. αυτό που τιτλοφορώ "Λέξεις κλειδιά αναρτήσεων" (αριστερά) και σχεδόν ολόκληρη η δεξιά κολόνα που προβάλω τα πάρα πολλά αγαπημένα μου ιστολόγια (αγαπημένα μου για διάφορους λόγους).
Ούτε αυτά θεωρώ ότι πρέπει να αφαιρέσω ή να μειώσω το περιεχόμενό τους ούτε τα διάφορα άλλα όμως που, μικρότερα όπως είναι, έρχονται να διανθίσουν και να αποδώσουν μια ποικιλία στο σύνολο του ιστολογίου μου.
Μια ποικιλία όμως που δεν εγγυάται ότι θα ενδιαφέρει το ίδιο στο καθετί της τον καθένα. Σε άλλους θα αρέσει το Χ και το Ψ, σε άλλους το Χ και το Ζ, σε άλλους τελείως άλλα.
Δυστυχώς, κανένα ιστολόγιο (και όχι μόνο) δεν γίνεται να έχει "κουστούμι", τα όσα θα ενδιέφεραν αποκλειστικά τον Χ επισκέπτη του, ακριβώς επειδή δεν απευθύνεται μόνο σε αυτόν.
___________________________

EYA
Jun 18, 2009 12:31 PM
Ζήτησες τόσο ευγενικά τη γνώμη μου που δε θα μπορούσα να την αρνηθώ :) θα σε διαβάζω ότι και αν γράψεις... Σ'ευχαριστώ που είμαι στα αγαπημένα δεξιά. Καλό σου βράδυ.
Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

6 σχόλια:

  1. αναμενω φιλε να διαβασω τις αναρτησεις σου ελπιζω να εχουν ενδιαφερον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα!!!Θα ξαναπεράσω να ρίξω μια ματιά στο έργο σου!Ως τότε φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. θα πω και την δικη μου γνωμη...
    συμφωνω και πραγματι αγωνιω και εγω
    να διαβασω...
    θα ηθελα να σου εδινα καποιες συμβουλες... χωρις να θεωρηθουν πως κανω την εξυπνακια
    η τετοια...

    πρωτον= κατωχυρωνεις τα οσα θα γραψεις... σε περιπτωση που θα ειναι επιτυχια και που ξερεις?? μπορει καποτε να βγει και σε βιβλιο...

    δευτερον. οχι μεγαλα κειμενα καθε φορα... και οχι πολυ ενωμενα... κουραζουν... και βαζε φωτο να συνδιαζονται με τα λογια τους...

    θελω να ευχηθω καλη επιτυχία
    και αν χρειαστεις κατι ξερεις που ειμαι....

    στην οδος μπλοκ... τριτο στριψιμο δεξια αριθμος 333

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σας ευχαριστώ για το άμεσο ενδιαφέρον σας!
    Μου δίνει την απαραίτητη δύναμη για αρχή!
    Μέσα στο Σαββατοκύριακο θα ανέβει η 1η.
    Κι εγώ ελπίζω να μη σας... απογοητεύσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Ektakto Peristatiko:

    Βρίσκεις;!
    Πολύ χαίρομαι!

    Να υποθέσω ότι διάβασες όλο το κείμενο ως και την 3η ανάρτησή του δηλαδή (3η μέχρι στιγμής βέβαια).

    Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ε, μη σας κομπλάρω! Μιλήστε ελεύθερα! ;-)