Εδώ, σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το περίφημο διήγημα του Ρίτσαρντ Μπαχ (Richard Bach), "Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" ("Jonathan Livingston seagull, a story") που πρωτοεκδόθηκε σε βιβλίο, περιπετειωδώς θα έλεγα, στις ΗΠΑ του 1970. Μέχρι και σήμερα όμως, κατορθώνει να έχει ένθερμους φίλους. Ένας από αυτούς θα τολμούσα να πω ότι έγινα πρόσφατα και εγώ!
Παρασκευή 27 Απριλίου 2012
Τετάρτη 25 Απριλίου 2012
Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
Σήμερα ψήφισες
Πεθαίνει ξαφνικά ένας μεγάλος πολιτικός αρχηγός και η ψυχή του πάει στον άγιο Πέτρο.
- "Καλώς ήρθατε!", είπε ο άγιος Πέτρος και συνεχίζει, "Σ' έναν πολιτικό του αναστήματός σας, δίνουμε την ευχέρεια της δημοκρατικής επιλογής. Έτσι, θα περάσετε μια μέρα στην Κόλαση και μία στον Παράδεισο. Μετά πια εμείς, θα σας αφήσουμε να επιλέξετε ελεύθερα, το πού θα θέλετε να περάσετε την αιωνιότητά σας!"
- "Καλώς ήρθατε!", είπε ο άγιος Πέτρος και συνεχίζει, "Σ' έναν πολιτικό του αναστήματός σας, δίνουμε την ευχέρεια της δημοκρατικής επιλογής. Έτσι, θα περάσετε μια μέρα στην Κόλαση και μία στον Παράδεισο. Μετά πια εμείς, θα σας αφήσουμε να επιλέξετε ελεύθερα, το πού θα θέλετε να περάσετε την αιωνιότητά σας!"
Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
Βαθύ σημάδι
Απ’ το πρωί σε κυνηγώ
κι ας είσαι δίπλα μου.
Από τα χτες σε νοσταλγώ
κι ας με κοιτάς ξανά.
Μέσα στις σκέψεις μου μεθώ,
τις αναμνήσεις μου έχω μάθει να μισώ
κι ας είσαι μέρος τους
κι ας είσαι ζωντανή
κι ας είσαι μέσα μου.
Τετάρτη 4 Απριλίου 2012
Δάκρυ κι αγάπη
Υπάρχω, ζω, μπορώ κι ανασαίνω, ακόμα.
Δεν απλώνω πανιά, δε ριζώνω στο χώμα.
Πονάω, γελώ, απορώ κι απαντώ, ακόμα.
Χάδια φωτιά, χείλη γλυκά, ταξίδια στο χρώμα.
Τρίτη 3 Απριλίου 2012
Φόβος μικρός, αγάπης φως
Ψυχή μου μη πληγώνεσαι,
μη κλαις μες στο σκοτάδι.
Τρέμουν οι καημοί σου σα παιδιά,
μπρος στης αγάπης μου το φως,
σ’ ένα μου μόνο χάδι.
Δευτέρα 2 Απριλίου 2012
Λογική - Παράνοια = 0 - 0
Πόσο απέχει η, τόσο «αυτονόητη» κατά τ’ άλλα, λογική μας από την, τόσο «ξένη» αντίστοιχα, παράνοια;
Πόσο πολύ χρειάζεται, για έναν άνθρωπο, το να κάνει αυτήν την «μεταπήδηση», από τη μια κατάσταση στην άλλη;
Πόσο ξεχωριστές καταστάσεις του νου, μπορούν να θεωρηθούν αυτές οι δυο μεταξύ τους;
Αλήθεια, πόσο συχνά έχουμε νιώσει το φόβο, μήπως τελικά λειτουργήσαμε, σε κάποια συγκεκριμένη κατάστασή μας, με τρόπο που, μόνο ως παρανοϊκός θα μπορούσε να ερμηνευτεί απ’ όποιον τυχόν πρόσεξε τις κινήσεις μας;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)