Υπάρχω, ζω, μπορώ κι ανασαίνω, ακόμα.
Δεν απλώνω πανιά, δε ριζώνω στο χώμα.
Πονάω, γελώ, απορώ κι απαντώ, ακόμα.
Χάδια φωτιά, χείλη γλυκά, ταξίδια στο χρώμα.
Πιέζω, αντέχω, πειράζω και τρέχω, ακόμα.
Δεν παλεύω μ’ ανέμους, δε χαράζω δάκρυα στο σώμα
Κοιτάω ψηλά, ζητάω πολλά, διψάω, ακόμα.
Αγάπη να δίνω, κοντά σου ας μείνω στο γιόμα.
Ανοίγω, κλείνω, παίρνω κι αφήνω, ακόμα.
Δε χάνομαι μακριά, δε βάζω τελεία στο κόμμα.
Ανοίγω τα μάτια, μετράω τ’ αστέρια κι αρχίζω ξανά, ακόμα.
Ανάσα να βρω με φιλί σου ζεστό στο στόμα.
Υπάρχω, ζω, μπορώ κι ανασαίνω, για ‘σένα ακόμα...
By Cosmos
Αξιολόγηση: {[['
', '
']]}
', '']]}{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}
θαυμάσιο!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαν το μελοποιήσεις...ίσως το ψυθιρίζουν πολλοί!!
Σ' ευχαριστώ μέσ' απ' την καρδιά μου! Μου δίνεις δύναμη με τα λόγια σου αυτά.
ΔιαγραφήΣχετικά με τη μελοποίηση, δε σου κρύβω ότι κι εγώ το ένιωσα από την αρχή πως ίσως και να έδενε ευχάριστα. Δυστυχώς όμως, δεν το έχω όσο θα χρειαζόταν. Παρόλο που παλιότερα γρατζούναγα κιθάρες, ποτέ δεν το εξέλιξα ιδιαίτερα.
Όσο αφορά το να το αναλάμβανε για μελοποίηση άλλος (είτε αυτό είτε και άλλα που έχω ήδη αναρτήσει εδώ), δεν είμαι αρνητικός αλλά, απ' την άλλη, δεν το έχω κυνηγήσει κιόλα.
Να είσαι πάντα καλά!
τι γλυκό τι ρομαντικό..λόγια που σπάνια ακούγονται..όμως τόσο αναγκαία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ τόοοσο πολύ, τόσο για τα καλή σου εκτίμηση προς το ποιηματάκι μου όσο και για το ότι την εξέφρασες!
ΔιαγραφήΌπως έχω ξαναπεί, μου δίνετε δύναμη με την αγάπη σας!