Σε χειμερία νάρκη

Λοιπόν τελευταία, με έχει πιάσει μια από αυτές τις... «διακοπές» ή έστω «αναστολές» επ’ αορίστω της όποιας δημιουργικότητάς μου. Έχω μπει σε μια κατάσταση «χειμερίας νάρκης» στο θέμα.
Δε λέω, μου συμβαίνει κατά καιρούς αλλά, κάθε φορά όταν το εντοπίζω, χαλιέμαι άσχημα.

Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν

Την Τετάρτη, μια ταπεινή δηλαδή καθημερινή, ακριβώς επειδή έτυχε να μπορώ να σχολάσω από το γραφείο νωρίς, πρότεινα να δοκιμάσουμε την τύχη μας με καμιά απογεματινή θεατρική παράσταση. Το έτερον ήμισυ άλλο που δεν ήθελε! Άλλωστε, «το είχε βάλει στο μάτι» από καιρό το «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» του Jeff Baron κι έτσι, γυρνώντας πια σπίτι και μετά από μια σύντομη συνεννόηση μεταξύ μας, έψαξα μέσω διαδικτύου για εισιτήρια.

Ιδού οι... απορίες!

Όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, τον θυμάμαι να απορεί!
Απορούσα, αναρωτιόμουν, έψαχνα, ρώταγα, παρατηρούσα και πολλά άλλα τέτοια… «κουραστικά».
Όμως ναι! Γενικά θυμάμαι που το έλεγαν και άλλοι από τότε για εμένα. Κάτι του τύπου: «Όλο απορίες είσαι!!!» και, σχεδόν κάθε φορά βέβαια, απορούσα αν το έλεγαν για καλό ή για κακό!

Χαλασμός... Κόσμου!

Τελικά, ο κόσμος έχει χαλάσει. Έχει χαλάσει και μάλιστα πολύ!

Δεν ξέρω αν πάντα ήταν έτσι και εγώ απλά το συνειδητοποιώ τώρα. Πιθανά και ναι, Πιθανά να ήταν έτσι στους αιώνες των αιώνων και, άτομα όπως εγώ, απλώς να αρνούνταν να το παραδεχθούν. Ασυναίσθητα δηλαδή γιατί δε νομίζω να μπορεί ένα υγιώς σκεπτόμενο κατά τ’ άλλα άτομο να το βλέπει και απλώς να αποφεύγει συνειδητά να το παραδεχθεί.
Τώρα βέβαια, πολλοί μπορεί να αρχίσουν να αναρωτιούνται και δικαιολογημένα, για το πώς ακριβώς το εννοώ αυτό το «έχει χαλάσει». Γιατί, θα σου πουν: «Οκ, μπορεί και να έχει χαλάσει αλλά, εσύ ρε φίλε, σε τι ακριβώς αναφέρεσαι και, κυρίως, γιατί το λες;!».

Αν αντέχεις

Αν νιώθεις μόνος μέσα σε κόσμο που προσπερνάει
αν νιώθεις πόνο χωρίς μια ορατή πληγή
αν νιώθεις την αγάπη να σε οδηγάει
τότε είσαι φίλος μου
τότε είσαι μέσα μου
τότε αντέχεις!

facebook - YouTube like χωρίς αυτόματη facebook κοινοποίηση

Προσοχή: Μπορεί να περιέχονται παρωχημένες τεχνικές αναφορές.

Πολλοί από εμάς, τυχαίνει πια να έχουμε λογαριασμό στο γνωστό μας facebook ενώ παράλληλα έχουμε και στο επίσης γνωστό μας YouTube.

Όταν είμαστε συνδεδεμένοι και στους δύο αυτούς λογαριασμούς μας, υπάρχει περίπτωση να μας συμβαίνει κάτι που, σε πολλούς, λειτουργεί με ανεπιθύμητο τρόπο αλλά πιθανά, αρκετοί από εμάς δεν έχουμε βρει ακόμα το πώς μπορούμε να το αποφύγουμε. Το αμεσότερο αρνητικό αποτέλεσμα είναι, το να διαφοροποιούμε σιγά - σιγά τη συμπεριφορά μας όσο αφορά την ελεύθερη έκφραση των προτιμήσεών μας, στα βίντεο που βλέπουμε στο YouTube.

Ο μικρός πρίγκιπας (στον βασιλιά)

Μόλις πρόσφατα είχα την τύχη (ευχαριστώ Λένα), ν' αποκτήσω αυτό το μικρό πλην υπέροχο βιβλιαράκι! Ο μικρός πρίγκιπας (Le Petit Prince) του Γάλλου Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (Antoine de Saint-Exupéry).

Μιλάμε για μια έκδοση που πρωτοκυκλοφόρησε στα Γαλλικά το 1943 παρακαλώ και ήταν το 7ο στη σειρά βιβλίο του συγγραφέα! Από τότε, η αναγνώρισή του, ήταν πολύ μεγάλη και διεθνής βέβαια.

Αν και πρωτολανσαρίστηκε κυρίως ως "παιδικό" διήγημα, σύντομα διαφάνηκε ο διαφορετικός χαρακτήρας του που, εμφανώς θα έλεγα, απευθυνόταν περισσότερο σε μεγαλύτερες ηλικίες τελικά. Ο "παιδικός" τρόπος γραφής του όμως, ομολογουμένως, παραπέμπει αρχικά αλλού τον αναγνώστη.

Μετεκλογικές σκέψεις προεκλογικής κατεύθυνσης

Για άλλη μια φορά «οι φίλοι μας» συναντήθηκαν και τα λένε. Μόνο που τώρα, ψάχνονται για το αν βρίσκονται σε μετεκλογική ή προεκλογική περίοδο!

... Ψέματα...

Απλά ψάχνονται. Είναι στη φύση τους ένα πράμα.

Πολιτικά ναι μεν αλλά

Παρακάτω, θα καταθέσω τις απόψεις μου πάνω σε κάποια πολιτικά κυρίως ζητήματα.

Ωστόσο, δεν είναι απλώς πολιτικά. Τουλάχιστον όχι με την «ξύλινη» ερμηνεία του όρου. Όχι με αυτή που έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε εδώ και πολύ καιρό οι περισσότεροι, όταν ακούμε τη λέξη «πολιτική» ή παράγωγά της. Είναι περισσότερο θέματα που σχετίζονται με την κοινή λογική, γύρω από ζητήματα όμως που συχνά καταλήγουν να εμπλέκονται στενά με πολιτική.

Το δελφινάκι

Μες στα γαλάζια τα νερά
ξέρω πως παίζεις.
Κάτω απ’ τον ήλιο το λαμπρό
σχίζεις της θάλασσας αφρό
και, πριν προλάβω, με μαγεύεις.

Απλή Αναλογική κουβεντούλα φίλων

Να δηλώσω ευθύς εξαρχής πως, ο παρακάτω διάλογος, ΔΕΝ είναι αληθινός. Είναι φανταστικός. Αφορά δε την κουβέντα δύο φίλων, δύο απλών ανθρώπων δηλαδή, που την έκαναν στο χαλαρό, κοιτώντας τα τελικά μετεκλογικά αποτελέσματα.

Μετεκλογικά συγχαρητήρια και συλλυπητήρια

Προεκλογική περίοδος και εκλογές, γιοκ!

Μόλις μπήκαμε πια, σε μια νέα μετεκλογική περίοδο όλο ενδιαφέρον!

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν. Πολλά έχουν ήδη ειπωθεί.

Εγώ, σε αυτή την τόσο αρχική φάση της «νέας τάξης πραγμάτων», το μόνο που θα δοκιμάσω να κάνω, είναι να προσπαθήσω να αποδώσω, τόσο τα συγχαρητήρια όσο όμως και τα συλλυπητήρια, εκεί που τους ανήκουν, σύμφωνα πάντα βέβαια με την καθαρά δική μου εκτίμηση.

Εκλογές 2012 - 'Παγίδες' και Λύσεις

Εκλογές λοιπόν!

Εκλογές που, θα μπορούσα να πω κι εγώ, "μυρίζουν" διαφορετικά από άλλες φορές.

Έχει τύχει βλέπεις και έχουν συγκεντρωθεί αρκετές "ιδιαιτερότητες" μαζί αυτή τη φορά. Ιδιαιτερότητες διαφόρων ειδών.

Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον

Εδώ, σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το περίφημο διήγημα του Ρίτσαρντ Μπαχ (Richard Bach), "Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" ("Jonathan Livingston seagull, a story") που πρωτοεκδόθηκε σε βιβλίο, περιπετειωδώς θα έλεγα, στις ΗΠΑ του 1970. Μέχρι και σήμερα όμως, κατορθώνει να έχει ένθερμους φίλους. Ένας από αυτούς θα τολμούσα να πω ότι έγινα πρόσφατα και εγώ!

Α ρε Πύρρο...

Γιατί βρε Πύρρο μου, γιατί;!
Ήταν τόσο ανάγκη;

Σήμερα ψήφισες

Πεθαίνει ξαφνικά ένας μεγάλος πολιτικός αρχηγός και η ψυχή του πάει στον άγιο Πέτρο.
- "Καλώς ήρθατε!", είπε ο άγιος Πέτρος και συνεχίζει, "Σ' έναν πολιτικό του αναστήματός σας, δίνουμε την ευχέρεια της δημοκρατικής επιλογής. Έτσι, θα περάσετε μια μέρα στην Κόλαση και μία στον Παράδεισο. Μετά πια εμείς, θα σας αφήσουμε να επιλέξετε ελεύθερα, το πού θα θέλετε να περάσετε την αιωνιότητά σας!"

Βαθύ σημάδι

Απ’ το πρωί σε κυνηγώ

κι ας είσαι δίπλα μου.

Από τα χτες σε νοσταλγώ

κι ας με κοιτάς ξανά.

Μέσα στις σκέψεις μου μεθώ,

τις αναμνήσεις μου έχω μάθει να μισώ

κι ας είσαι μέρος τους

κι ας είσαι ζωντανή

κι ας είσαι μέσα μου.

Δάκρυ κι αγάπη

Υπάρχω, ζω, μπορώ κι ανασαίνω, ακόμα.

Δεν απλώνω πανιά, δε ριζώνω στο χώμα.

Πονάω, γελώ, απορώ κι απαντώ, ακόμα.

Χάδια φωτιά, χείλη γλυκά, ταξίδια στο χρώμα.

Φόβος μικρός, αγάπης φως

Ψυχή μου μη πληγώνεσαι,

μη κλαις μες στο σκοτάδι.

Τρέμουν οι καημοί σου σα παιδιά,

μπρος στης αγάπης μου το φως,

σ’ ένα μου μόνο χάδι.

Λογική - Παράνοια = 0 - 0

Πόσο απέχει η, τόσο «αυτονόητη» κατά τ’ άλλα, λογική μας από την, τόσο «ξένη» αντίστοιχα, παράνοια;

Πόσο πολύ χρειάζεται, για έναν άνθρωπο, το να κάνει αυτήν την «μεταπήδηση», από τη μια κατάσταση στην άλλη;

Πόσο ξεχωριστές καταστάσεις του νου, μπορούν να θεωρηθούν αυτές οι δυο μεταξύ τους;

Αλήθεια, πόσο συχνά έχουμε νιώσει το φόβο, μήπως τελικά λειτουργήσαμε, σε κάποια συγκεκριμένη κατάστασή μας, με τρόπο που, μόνο ως παρανοϊκός θα μπορούσε να ερμηνευτεί απ’ όποιον τυχόν πρόσεξε τις κινήσεις μας;