Βασίλης & Σκορπιοί στο τηγάνι!

Λοιπόοον…

Και που λέτε, πλησίαζε και πάλι μια «κρίσιμη» ημερομηνία

Δευτέρα 6/7/2009

Γιατί κρίσιμη; Μα γιατί θα άνοιγε το στάδιο Καραϊσκάκη και όχι για κάποιον αγώνα του Ολυμπιακού. Θα άνοιγε για μια «μικτή» ροκ συναυλία!

Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Scorpions!

Ο πλήρης τίτλος της ανάρτησης θα έπρεπε να ήταν:

«Συναυλία Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Scorpions - Καραϊσκάκη 6/7/2009»

Όπως καταλαβαίνεται όμως, θα ήταν κάπως «τεράστιος» και πολύ «σοβαρός» κι έτσι τον απέρριψα για αυτόν που έβαλα τελικά!

Ο Βασίλης γνωστός και μη εξαιρετέος στο Ελληνικό κοινό εδώ και πολλά πια χρόνια!

Οι Scorpions πάλι, σχεδόν όλοι μας ακούμε τραγούδια τους και τα χαιρόμαστε από τότε που βγήκαν έως και σήμερα. Έχουν το χάρισμα δηλαδή να είναι διαχρονικά και με απήχηση σε πραγματικά ευρεία γκάμα κοινού.

Ο δε Βασίλης μας, συγκεκριμένα, έκλεισε αισίως τα 35 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας στο Ελληνικά δρώμενα εκφράζοντας κατά καιρούς διάφορα έντεχνα είδη τραγουδιού και όλα με μεγάλη αποδοχή.

Εντάξει, οι Scorpions έχουν γίνει πια δεδομένοι ως προς τις καλοκαιρινές τους εμφανίσεις σε Ελληνικό έδαφος. Τους εκτιμάμε και μας εκτιμούν για αυτή τη σχέση.

Θα έλεγα δε, ότι έχουν πια επενδύσει έμπρακτα στην Ελληνική ανταπόκριση με διάφορες κινήσεις τους.

Όπως και να ‘χει, ήταν δύο πολύ σημαντικά ονόματα στο χώρο τους που θα συνυπήρχαν σε αυτήν την συναυλία και που, σε ανθρώπους σαν κι εμένα, αυτό σημαίνει ένα πράγμα: «Θα έπρεπε να ήμουν κι εγώ εκεί!»

Ήταν λοιπόν δεδομένο το ότι θα πήγαινα! Δεδομένο βέβαια έτσι όπως έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε τη λέξη. Όχι πως υπήρχε δηλαδή και καμία απόλυτη διασφάλιση μέχρι τελευταίας μέρας. Απλά έλεγα «θα πάμε, δεν το συζητώ!». Ωστόσο, όπως σε κάθε παρόμοιο συμβάν, για να φτάσει κανείς να μπορεί να πάει και να μπει, χρειάζεται να μεριμνήσει από πριν για ένα ασήμαντο θεματάκι που λέγεται… κάτσε να δεις, πώς λέγεται μωρέ… α ναι, εισιτήρια λέγεται!!!

Έτσι «ασήμαντο» λοιπόν που είναι αυτό το θεματάκι, το άφηνα όλο για αργότερα. Μέχρι που όταν σκέφτηκα να ασχοληθώ και με αυτό, κόντεψε να μη θέλει να ασχοληθεί αυτό με εμένα!

Αποτέλεσμα, ενώ είχα σκοπό να βγάλω δύο εισιτήρια σε θέσεις κερκίδων ώστε να μπορώ να χαρώ όπως και όσο ήθελα το όλο θέαμα, όταν «ξύπνησα» κι έψαχνα να βρω, εκείνα είχαν ήδη εξαντληθεί οριακά.

Μιλώντας για εισιτήρια, να πω πως θεωρώ πολύ τίμιες τις τιμές τους, ξεκινώντας από τα 35€ για αρένα και 45€ για κερκίδες! Συμπεριλαμβανομένου δε των ονομάτων που συμμετείχαν, του χώρου που διεξάγονταν, του χρόνου που διήρκεσε, τις τιμές άλλων σχετικών διοργανώσεων κ.α., θα έλεγα μάλιστα πως ήταν και πολύ φτηνά!

Τι να κάνω, αναγκάστηκα, για άλλη μια φορά, να το ρισκάρω για αρένα! Δηλαδή, ορθοστασία του κερατά, αδυναμία ικανοποιητικής θέασης λόγο ψηλότερων μπροστά σχεδόν πάντα (ας όψεται η νέα γενιά!), σμπροξίαμτα, πατήματα, και γενικότερα «μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα»!

Όλα τα παραπάνω πρέπει στην προκειμένη, να συμψηφιστούν μαζί με:

α) Το ότι γινόταν σε μια κανονική καθημερινή ημέρα, άρα εργασία πριν, εργασία μετά.

β) Το ότι κράτησε συνολικά γύρω στις 4:30' ώρες(!) που σε άλλη περίπτωση μπορεί και να έλεγα για το πόσο τυχερός είμαι (π.χ. ως καθιστός).

γ) Το ότι είχε το απίστευτο στριμωξίδι και κατά την είσοδο στο χώρο και κατά την έξοδο. Τελείως αδικαιολόγητο κατά τη γνώμη μου από πλευράς οργάνωσης.

δ) Το ότι τα εσωτερικά κιλικία τους είχαν μόνο(!) χύμα μπύρα και νεράκια. Γιατί άραγε;! Αφού ό,τι και να είχαν θα το ξεπούλαγαν με τέτοιες συνθήκες (διάρκεια, ζέστη, ένταση κ.λ.π.)!

ε) Το ότι είχε πολύ ζέστη και άπνοια και υγρασία μαζί. Πάλι καλά που δεν έβρεξε δηλαδή γιατί αρχικά το γυρόφερνε κάπως. Αλλού είχε ρίξει καντάρια.

Βρέθηκαν τέλος πάντων εισιτήρια από κάποια άκρη και μάλιστα άνευ κόστους αλλά φυσικά για αρένα.

Αφού καταφέραμε να επιβιώσουμε κατά την είσοδο, πήγαμε στα γνωστά σουβενίρ – μπλουζάκια να πάρουμε κάτι να έχουμε να θυμόμαστε. Δεν είχε και τη φοβερή ποικιλία αλλά κάτι βρήκαμε. Στο καπάκι πήγαμε και για την 1η μπύρα μας. Όχι και πολύ καλή αλλά τουλάχιστον κρύα!

Κλασικά μετά, ξεκίνησε η παρατήρηση του χώρου, της σκηνής, των κερκίδων και ότι άλλο πέρναγε από μπροστά μας μέχρι να ξεκινήσει το πρόγραμμα. Αυτό που «πέρναγε από μπροστά μας», είχε πραγματικά μεγάλη ποικιλία απ’ όλες τις απόψεις. Και ηλικιακά και αισθητικά και άλλα τέτοια και μάλιστα με ακραίες διαφορές! Για καλό το λέω αυτό.

Το πρόγραμμα το ξεκίνησε γύρω στις 9 παρά το βράδυ ο Βασίλης με το «Χρόνια πολλά», λόγο και της επετείου του που προανέφερα. Συνέχισε με πολλά και καλά τραγούδια από το μεγάλο του ρεπερτόριο και σχεδόν σε όλα, η τραγουδιστική συμμετοχή του κόσμου ήταν εμφανής είτε συνοδευτικά είτε πρωταγωνιστικά.

Δε μπορώ να πω, τον χαρήκαμε πάρα πολύ μέχρι λίγο μετά τις 10 το βράδυ όπου μετά έδωσε τη σκυτάλη στους μεγάλους πρωταγωνιστές της βραδιάς, στους Scorpions.

Οι σκορπιοί ήταν όπως τους ήθελα και όπως τους περίμενα. Λες και δεν είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που πρωτοτραγουδάγαμε όλες αυτές τις τόσο μεγάλες επιτυχίες τους. Τα κομμάτια ήταν ένα προς ένα! Όλα υπέροχα και όλα με απόλυτα καλή ερμηνεία.

Εναλλάσσονταν μεταξύ των πολύ δυνατών τους ρυθμών και των απίστευτα ερωτικών τους μπλουζ! Κανονικό ταξίδι στο χρόνο με πλοίο την έκφραση και το συναίσθημα!

Σε σχέση με άλλες τους εμφανίσεις, σε αυτήν συμμετείχαν όλα τα μέλη που πέρασαν από το συγκρότημα κατά καιρούς. Ανάλογα το τραγούδι αναλάμβαναν και οι καταλληλότεροι ένα πράγμα.

Μετά τα πρώτα τους τραγούδια, κάλεσαν και τον Βασίλη επί σκηνής και είπαν μαζί (τρόπον τινά) ένα τραγούδι τους. Αν μη τι άλλο είχε ενδιαφέρον το εγχείρημα!

Δυστυχώς η οπτική επαφή μου με τα τεκταινόμενα επί σκηνής ήταν αρκετά ανεπαρκής για λόγους που προανέφερα ενώ παράλληλα και οι δυο «γιγαντοοθόνες» που είχαν στο πλάι της σκηνής, πρώτον δεν ήταν καθόλου γιγαντοοθόνες (αρκετά μικρές για τον χώρο κάλυψης), δεύτερον τις είχαν στημένες αρκετά χαμηλά, σχεδόν στο ίδιο ύψος με τη σκηνή. Δηλαδή δώρο άδωρο.

Ακόμα και η μεγάλη κεντρική γιγαντοοθόνη στο πίσω μέρος της σκηνής δεν είχε καλή εικόνα. Αρκετά θολή και παραμορφωμένη (πεπλατυσμένη τύπου). Άστε που χρησιμοποιήθηκε μόνο από τους σκορπιούς!

Ούτε οι λήψεις ήταν από τις πιο πετυχημένες. Πολλά μακρινά και σε σημεία και φάσεις που δε χρειάζονταν.

Από εφέ, θεωρώ πως ήταν αρκετά φτωχά και συνηθισμένα και όλα επικεντρωμένα μόνο στον χώρο της σκηνής. Μερικά δε, ήταν τέτοια που εμπόδιζαν έντονα την οπτική της σκηνής γενικότερα.

Ο ήχος ωστόσο ήταν ικανοποιητικότατος. Τα δε μπάσα ήταν πολύ δυνατά αλλά καθαρότατα και σε δονούσαν σε βάθος δίνοντας μια πολύ ωραία συνοδευτική αίσθηση.

Κάποια στιγμή έσκασε μύτη και το γεμάτο φεγγάρι και ήταν σα να συμπλήρωνε την όλη βραδιά με τον καλύτερο τρόπο!

Το πρόγραμμα τελείωσε μετά τις 12:30’ τα μεσάνυχτα.

Οφείλω να πω ότι όλοι τους απέδωσαν πάρα μα πάρα πολύ καλά ό,τι κι αν είπαν!

Επειδή η τελευταία μου επαφή σε συναυλία, ήταν με τους ACDC στο ΟΑΚΑ, μπαίνω στον πειρασμό να συγκρίνω κάπως και να πω πως από άποψη θεάματος, χώρου και οργάνωσης, στους ACDC ήταν κυριολεκτικά άψογα ενώ εδώ απλώς καλά. Από άποψη όμως ουσίας ήταν σχεδόν εφάμιλλα.

Δυστυχώς είμαι κάπως μπερδεμένος στο να καταλήξω σε μια συγκεκριμένη τελική άποψη για το όλο εγχείρημα. Από τη μία μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ το ότι έγινε μια τέτοια συναυλία με αυτά τα ονόματα και με αυτά τα τραγούδια και φυσικά που ήμουν παρόν και τα άκουγα ζωντανά, από την άλλη όμως μας κούρασε πάρα πολύ εμένα και την κοπέλα μου και δεν ένιωσα εντυπωσιασμένος από την όλη διεξαγωγή.

Τι να πω;! Αν με κάποιον μαγικό τρόπο έπρεπε να επιλέξω τώρα πια, για το αν θα το ξαναέκανα ακριβώς ίδιο, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα επέλεγα. Αν βέβαια έπαιζε η εναλλακτική σε κερκίδα, τότε θα το ξαναέκανα ευχαρίστως και όχι μόνο μία φορά!

Ελπίζω να κατάφερα να περάσω μια εικόνα από αυτό το μουσικό γεγονός, σε όσους τουλάχιστον δεν ήταν εκεί.

Ραντεβού στην… επόμενη συναυλία!

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}