Κάπνισμα, "νίκη" ή "ήττα";!

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γι αυτό το ζήτημα ξανάαα!

Έπρεπε ή καλύτερα ήθελα ή και τα δύο μάλλον, να ξανακόψω το "ρημάδι το κάπνισμα"!

Όμως να πω στα γρήγορα (λέμε τώρα), το ιστορικό αυτής της μακρόχρονης πια σχέσης, εμένα και του καπνίσματος!

1ο στάδιο: 0 - 12 χρονών.

Δεν είχα άποψη για το ζήτημα. Δεν με απασχολούσε. Δεν με άγγιζε!

2ο στάδιο: 12 - 17 χρονών.

"Φανατικός" αντικαπνιστής!

Εντάξει, δεν κατέβαινα και σε διαδηλώσεις αλλά όπου μπορούσα "διαλαλούσα" τις απόψεις μου!

Κάπνιζαν πολύ τα αδέρφια μου τότε καθώς και αρκετοί καλοί μου φίλοι και το θεωρούσα ηλίθιο ως αδιανόητο να το κάνουν και ακόμα περισσότερο να μη μπορούν να το κόψουν ανά πάσα στιγμή!

3ο στάδιο: 17 χρονών.

Ένα στάδιο από μόνο του! Εκεί, ξεκίνησα να καπνίζω!

Εδώ θα μακρηγορήσω λίγο παραπάνω!

Είχα κατέβει, μόνος μου τότε, για έναν καλοκαιρινό μήνα, στο χωριό του πατέρα μου, στις Λιθίνες (Λασίθι Κρήτης). Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα κάπου μόνος μου, τόσο μακριά και για τόσο καιρό αλλά και η πρώτη καλή επαφή μου, με το συγκεκριμένο συγγενικού χαρακτήρα μέρος.

Σχετικά σύντομα, γνωρίστηκα με τους εκεί συνομήλικούς μου όπου και κάναμε αρκετά καλή και τακτική παρέα.

Όλοι κάπνιζαν και μάλιστα πολύ!

Πέρα απ' το ότι συνεχώς ένιωθα σα "τη μύγα μες στο γάλα", δεδομένου ότι ήμουν και "ο καινούριος" στην παρέα, είχαν και τη γνωστή συνήθεια του κεράσματος που φυσικά ίσχυε κανονικά και στα τσιγάρα τους. Και όταν στην Κρήτη λέμε για κέρασμα (ή φίλεμα για κάποιους), μόνο όσοι το έχουν γνωρίσει καταλαβαίνουν πραγματικά τι εστί! Η επιμονή ξεπερνά κάθε προσωπικό σου όριο, ειδικά όταν είσαι σε συνεχόμενη επαφή με τα άτομα.

Μια, δύο, πέντε, δέκα, τριάντα, ε κάπου δεν άντεχα άλλο! Είπα: "Ε, εντάξει μωρέ, σάμπως και να καπνίσω όσο είμαι εδώ τι σημαίνει;! Σιγά μη γίνω καπνιστής και καλά! Μόλις γυρίσω σπίτι στην Αθήνα, δεν θα το ξαναβάλω στο στόμα μου!".

Έπειτα, επειδή μου φαινόταν τελείως "παιδιάστικο" αυτό που κάποιοι (πίσω στην Αθήνα) έκαναν και δεν κατέβαζαν τον καπνό παρά μόνο ρούφαγαν και τον κράταγαν μέχρι το στόμα τους για λίγο πριν τον φυσήξουν έξω πάλι, εγώ από την αρχή του έδινα να καταλάβει κανονικά! Έλεγα, και από πριν δηλαδή, "Τι νόημα έχει να μην κατεβάζεις κάν τον καπνό όταν καπνίζεις;! Ουσιαστικά είναι τελείως κοροϊδία αυτό! Αν είναι να θες απλά να δείχνεις ότι καπνίζεις, τότε είσαι και για πολλά γέλια! Ή το κάνεις κανονικά ή μη το κάνεις καθόλου!".

Το ένα κέρασμα καπάκι μετά το άλλο! Καπάκι στο καπάκι όμως, κάπου ένιωθα άσχημα πια να με κερνάνε μόνο και να μη κερνάω κι εγώ! Έτσι μέσα στις πρώτες κιόλας μέρες τις καπνιστικής μου ζωής αγόρασα και πακέτοοο! Την κλασική για τότε ξενόφερτη μάρκα, αυτή με τους καουμπόηδες της άγριας δύσης!

Τώρα πια κέρναγα κι εγώ κανονικά! Ααα, όλα κι όλα, μην είμαστε κι αγενείς!

Μόνο που, να μωρέ, όταν έχεις και πακέτο πια και είσαι συνεχώς με παρέα που όλοι καπνίζουν "από σπορ", κάπου αρχίζεις κι εσύ να συμμετέχεις ακόμα περισσότερο στο "σπορ"! Πάντα όμως με την βεβαιότητα μέσα μου πως, όσο και να κάπνιζα, θα μου ήταν εξαιρετικά απλό μετά, να το σταματήσω με τη μία!

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι καταλαβαίνετε το πόσο λάθος εκτίμηση είχα κάνει!

Όταν τελικά γύρισα, με την πρώτη ευκαιρία, ξαναπήρα πακέτο και σχεδόν από τις πρώτες μέρες το αποκάλυψα και στους δικούς μου και στην εδώ παρέα μου που, ομολογουμένως, οι περισσότεροι έμειναν με το στόμα ανοιχτό!

4ο στάδιο: 17 - 26 χρονών.

Κανονική καπνιστική ζωή!

Αυτό που λένε, το ένα τσιγάρο πάνω απ' τ' άλλο!

5ο στάδιο: 26 - 28 χρονών.

Η πρώτη μου σοβαρή προσπάθεια να το κόψω!

Κράτησε 2 χρόνια!

Σταμάτησε με καθαρά προσωπική μου απόφαση, όταν ξεκίναγαν οι προετοιμασίες για τον πρώτο μου γάμο που θα γινόταν ένα χρόνο μετά!

6ο στάδιο: 28 - 31 χρονών.

Μανιώδης καπνιστής!

7ο στάδιο: 31 - 41 χρονών.

Ξεκίνησε σα δώρο τότε, στα 31α γενέθλια μου, από εμένα για εμένα!

Είπα να το κόψω και το έκοψα! Αυτό που λένε "μαχαίρι"!

Κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια! Σταμάτησε και πάλι με καθαρά προσωπική μου απόφαση, όταν ξεκίναγαν τα μπερδέματα με τον χωρισμό μου!

8ο στάδιο: 41 - 43 χρονών.

Μανιώδης καπνιστής!

9ο στάδιο: 43 χρονών και... πάει!

Το τελευταίο μου στάδιο!

Είχα πει να το ξανακόψω κάποια στιγμή, όταν δηλαδή θα ηρεμούσα πια απ' όλο το "αλαλούμ" της προσωπικής μου ζωής.

Προφανώς θεωρώ ότι έχω πια μπει, σε ένα τέτοιο περίπου στάδιο, άρα είχε έρθει ξανά η ώρα να αποχωριστώ πάλι τη "συνήθειά" μου αυτή.

Είμαι αισίως, στην 3η πια βδομάδα άκαπνης ζωής!

Ξεκίνησα μια Παρασκευή βράδυ, όταν είχα διαβάσει κάτι που θεωρώ ότι με βοήθησε στο να μπορέσω να αντιμετωπίσω τη μεγάλη μου ομολογουμένως "στέρηση", βλέποντας την όλη κατάσταση από μια διαφορετική, αρκετά ρεαλιστική οπτική! Αν νομίζετε, να σας αναφέρω και το βιβλίο. Κυκλοφορεί άλλωστε, σημαντικό μέρος του ελεύθερα σε ηλεκτρονική μορφή.

Μοναδική εξαίρεση - παρασπονδία υπήρξε, για 3 τσιγάρα στο καπάκι, την 1η Κυριακή που ενώ ήμουν στην τρέλα από τη στέρηση, μου προέκυψε και μια άσχετη κατάσταση που κυριολεκτικά μου έσπασε τα νεύρα! Ε, δεν άντεχα! Την έκανα για να μη φάω μεγαλύτερη φρίκη αλλά μετά δεν ξανάγινε κάτι σχετικό!

Θέλω να ελπίζω πως τελείωσε όλο αυτό, επειδή όμως δε θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, αν όχι για πάντα, για σημαντικό τουλάχιστον καιρό (αρκετά χρόνια) και πάλι!

Λέω πως τελείωσε μιας και, πλέον, δε νιώθω την ανάγκη να καπνίσω παρά σε ελάχιστες πια στιγμές.

Η άποψή μου βέβαια είναι, πως όταν κάποιος έχει μπει σε φάση εθισμού σε κάτι, ουσιαστικά ποτέ δεν ξεμπλέκει ολοκληρωτικά. Δηλαδή ποτέ δεν θεωρείται τελείως ακίνδυνος στο να ξανακυλίσει. Και αυτό από μόνο του είναι πάρα πολύ σημαντικό να το έχουμε όλοι μας υπόψη! Δυστυχώς κάπως έτσι είναι! Δεν πρέπει να παραμυθιαζόμαστε! Είναι π.χ. αυτό που λένε "Όποιος έκοψε το κάπνισμα είναι ένας καπνιστής που απλώς δεν καπνίζει"! Ακόμα κι αν παλεύει σύσσωμος και δημόσια ενάντια σε αυτό και μάλιστα επιτυχώς σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, ποτέ δε φεύγει τελείως η αίσθηση που είχε ριζώσει μέσα του όσο αυτός ήταν εθισμένος.

Και μιλώ για κανονικό εθισμό, όχι για "παιδιαρίσματα" του τύπου από κανένα έως τρία τσιγάρα την ημέρα, άντε και δέκα στο τσακίρ κέφι π.χ. σε καμιά διακοπές κι έτσι. Αυτοί, αν είναι έτσι για χρόνια πια, κατά βάση δεν χρειάζεται να ανησυχούν και πολύ. Όσοι όμως ξεφεύγουν και κάνουν σε σταθερή πια βάση για χρόνια, ένα σημαντικό σύνολο τσιγάρων κάθε μέρα π.χ. πάνω από 6 - 7, είναι κανονικά εθισμένοι!

Στην περίπτωση μου δε, έκανα πια γύρω στα 30 την ημέρα κι ανέβαινε!

Παράπλευρη απώλεια ήταν βέβαια και το οικονομικό! Στην περίπτωση μου π.χ. έβγαινε γύρω στα 150€ το μήνα! Διόλου ευκαταφρόνητο ποσό θα έλεγα για κάθε μήνα!

Τι να πω;! Ελπίζω να βγω νικητής σε αυτή τη μάχη! Προς το παρόν πάντως κάπως έτσι δείχνει το πράγμα!

Πείτε μου κι εσείς τη γνώμη σας σχετικά! Δεν ζητώ να ακούσω τα χιλιοειπωμένα! Κάτι από την πραγματικά προσωπική σας εμπειρία και άποψη!

Α, και συγνώμη για την... "τσιγαρίλα" που βγάζει αυτή μου η ανάρτηση! ;-)

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}