Επιτέλους, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να πάμε πάλι θέατρο.
Κάτσαμε από το Σάββατο να δούμε τι παίζει ώστε να αποφασίσουμε και να κανονίσουμε τα διαδικαστικά.
Αρκετά σύντομα, εστίασα στο συγκεκριμένο έργο. Δε μπορώ να εξηγήσω ακριβώς το γιατί, όμως κάτι μου έκανε ένα ιδιαίτερο κλικ σε αυτό και μάλιστα, χωρίς καν να έχω προσέξει ακόμα τα αναλυτικά.
Το αποφασίσαμε για την επόμενη κι έτσι, χτες Κυριακή λίγο μετά τις έξι και εν μέσω των γνωστών ταραχών στο κέντρο, αφήσαμε το αγγελούδι μας στην κουνιάδα μου και βουρ για Κυψέλη.
Δεν είχαμε ξαναπάει στο θέατρο «Τέσσερις εποχές» και, όσο να ‘ναι, ήταν διπλή η προσμονή στο πως θα τα περάσουμε.
