Πίσω στη λύπη

Φωνές, φωτιές, το αίμα του χθες.
         Μου λες πως θέλεις να φύγεις.
Ιδρώτας, αγώνας, παντού ενοχές.
         Κι αν μείνεις, μη κλαις.

Αν αντέχεις

Αν νιώθεις μόνος μέσα σε κόσμο που προσπερνάει
αν νιώθεις πόνο χωρίς μια ορατή πληγή
αν νιώθεις την αγάπη να σε οδηγάει
τότε είσαι φίλος μου
τότε είσαι μέσα μου
τότε αντέχεις!

Το δελφινάκι

Μες στα γαλάζια τα νερά
ξέρω πως παίζεις.
Κάτω απ’ τον ήλιο το λαμπρό
σχίζεις της θάλασσας αφρό
και, πριν προλάβω, με μαγεύεις.

Βαθύ σημάδι

Απ’ το πρωί σε κυνηγώ

κι ας είσαι δίπλα μου.

Από τα χτες σε νοσταλγώ

κι ας με κοιτάς ξανά.

Μέσα στις σκέψεις μου μεθώ,

τις αναμνήσεις μου έχω μάθει να μισώ

κι ας είσαι μέρος τους

κι ας είσαι ζωντανή

κι ας είσαι μέσα μου.

Δάκρυ κι αγάπη

Υπάρχω, ζω, μπορώ κι ανασαίνω, ακόμα.

Δεν απλώνω πανιά, δε ριζώνω στο χώμα.

Πονάω, γελώ, απορώ κι απαντώ, ακόμα.

Χάδια φωτιά, χείλη γλυκά, ταξίδια στο χρώμα.

Φόβος μικρός, αγάπης φως

Ψυχή μου μη πληγώνεσαι,

μη κλαις μες στο σκοτάδι.

Τρέμουν οι καημοί σου σα παιδιά,

μπρος στης αγάπης μου το φως,

σ’ ένα μου μόνο χάδι.

Επιδημία πτωμάτων

Έπεσε, λένε οι σοφοί, μια νέα επιδημία.

Τα πτώματα παίρνουνε ζωή, μετά απ’ την κηδεία.

Σηκώνονται, λέει, σαν ζωντανοί, σε τάφου ησυχία.

Η αγάπη αν σε πονά

Όταν η αγάπη σε πονά,
μάθε γιατί.
Δεν είναι πάντα η χαρά
φίλη καλή.

ΣτιχοQuiz!

Είπα...

"Βρε δε φτιάχνω μια ανάρτηση, κάτι σα... quiz, που να μπορεί να παραμένει όμως ζωντανή σε βάθος χρόνου και να έχει να κάνει με κάτι ευχάριστο;!"

Και το έκανα εδώ!
Πώς λέμε "Το είπε και το έκανε!" ένα πράγμα;! Ε, κάτι τέτοιο!

Πάει κι ο παλιός ο χρόνος!

Πάει ο παλιός ο χρόνος,
ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος
ας κοιμάται στην καρδιά.

Χριστούγεννα! Να τα πούμε;!

Καλήν εσπέραν άρχοντες
κι αν εί - κι αν είναι ορισμός σας,
Χριστού τη Θεία γέννηση
να πω, να πω στ' αρχοντικό σας.

Δίχως αγάπη

Προσωπικότητες θρυμματισμένες,
ανήλιαγα μυαλά,
παλεύουν στη ζωή και κρύβουν
τα πιο δικά τους μυστικά.

Ζωή είναι

Πάλεψέ το κι αν αντέχεις

την αγάπη σου να έχεις

στην καρδιά.

Ο γιος του φεγγαριού

Εγώ, ο γιος του φεγγαριού

σαν έλθει το σκοτάδι

γίνομαι φως, γίνομαι αϊτός,

με το αγέρι συντροφιά,

με τη φωτιά σημάδι.

Πες το με στίχους

Όλοι μας σε κάποιες φάσεις, ψιθυρίζουμε, θυμόμαστε ή και τραγουδάμε στίχους κάποιων τραγουδιών ή και ποιημάτων, περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς ή ακόμα και δικούς μας, που όμως έχουν χαραχτεί μέσα μας είτε επειδή αντιπροσωπεύουν κάτι δικό μας είτε γιατί τους έχουμε συνηθίσει είτε γιατί ερμηνεύουν μια ψυχολογική μας κατάσταση είτε γιατί απλά έχουν μια "μαγική" ικανότητα να μας αλλάζουν τη διάθεση, να μας ταξιδεύουν στις αναμνήσεις μας ή και στα όνειρα μας!