Ζωή είναι

Πάλεψέ το κι αν αντέχεις

την αγάπη σου να έχεις

στην καρδιά.

Μην αφήνεις να σε παίρνουν,

τ' αλησμόνητα δε φεύγουν,

μαχαιριά.

Πώς ν' αντέξεις το σκοτάδι,

είν' ο φόβος σα σημάδι

στα φτερά.

Πίσω γέρνεις μα δε φεύγεις,

στα τυφλά παραμονεύεις

για χαρά.

Πόσο ακόμα να πονέσεις,

πόσο στη ψυχή ν' αντέξεις

τα δεινά.

Σ' άλλο κόσμο θες να μένεις,

σ' άλλο κόσμο παραμένεις,

είν' αργά.

Άσε τη ζωή να φέρνει,

είναι η ίδια που σε παίρνει

μακριά.

Είναι της καρδιάς το φως,

ο γαλάζιος ουρανός,

σιγαλιά.

Μη τσακίσεις, μη λυγίσεις,

ειν' της μοίρας σου να ζήσεις

λατρευτά.

Λύπη μου και συντροφιά μου

γίνε δύναμη σιμά μου

ξανά.

By Cosmos

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}