Το αντίτιμο

Στη ζωή μου πληρώνω το αντίτιμο της διαδρομής που έχω επιλέξει.

Οι διαδρομές της ζωής έχουν ένα αντίτιμο. Ένα για κάθε προορισμό.
Δεν ξέρω ποιος το ορίζει αυτό το αντίτιμο, ούτε με τι κριτήρια ή ανάγκες, ούτε πόση αξία έχει για τις δυνατότητες του καθενός, ούτε καν κάθε πότε μπορεί να μεταβάλλεται και κατά πόσο.

Πρακτικά, το κόστος του αντιτίμου γίνεται γνωστό την ώρα που είσαι ήδη στο ταμείο. Και συνήθως δεν έχει παρακαμπτήρια οδό αλλά ούτε έξοδο επιστροφής. Ακόμα κι αν έχει δεν μπορείς να τη δεις. Όχι εκείνη τη στιγμή. Όχι πια. Άμα φτάσεις πρέπει να πληρώσεις ακόμα κι αν έφτασες κατά λάθος. Και όσο σου πουν. Κανείς για παράπονα! Κανείς για να σου δώσει μια άλλη λύση. Κανείς για να σου χαρίσει το κόστος ούτε καν να σε δανείσει αν δεν έχεις. Ούτε να χρωστάς μπορείς όσο τίμιος κι αν είσαι. Κανείς δεν το ξέρει και ούτε τον ενδιαφέρει να το μάθει στην πράξη. Μόνο το αντίτιμο.
Ούτε να περιμένεις και πολύ για διαπραγματεύσεις. Υπάρχει κίνηση από πίσω. Δεν βιάζονται από μόνοι τους. Τους πιέζει η διαδρομή που διάλεξαν. Ακόμα δεν ξέρουν το αντίτιμο. Δεν έχουν δει καν το ταμείο που είναι σχεδόν μπροστά τους. Βλέπουν απλά ότι κάποιος τους εμποδίζει να συνεχίσουν και χωρίς να ξέρουν το γιατί. Είναι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά.
Ακόμα κι αν έχεις να το πληρώσεις, ακόμα κι αν σου φανεί μηδαμινή η αξία του, ακόμα κι αν δεν σε απασχολεί το γιατί θα πρέπει, δεν παύει να δίνεις. Και αυτό που δίνεις είναι μέρος από την ψυχή σου. Είναι από το όποιο απόθεμα τυχαίνει να έχεις μαζέψει από τις υπόλοιπες διαδρομές σου. Αν οι περισσότερες διαδρομές από αυτές που είχες διαλέξει σου άφησαν περισσότερα από το αντίτιμό τους, τότε έχεις απόθεμα και μπορείς να πληρώσεις. Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, τότε ακόμα και ελάχιστο να είναι το αντίτιμο της τωρινής σου επιλεγμένης διαδρομής είναι αξεπέραστο πρόβλημα. Δεν είναι απαραίτητα το «τώρα» που σε ενοχλεί αλλά το «έως τώρα» που τώρα το βλέπεις μαζεμένο. Τώρα απλώς καλείσαι να πληρώσεις κάτι που μπορεί και να αδυνατείς. Πρέπει δε, να πληρώσεις προκαταβολικά χωρίς να ξέρεις καν αν πραγματικά θα αξίζει.
Η διαδρομή είναι επιλεγμένη από εσένα αλλά σχεδόν πάντα, σου είναι άγνωστη. Ακόμα κι αν παλιότερα την είχες ξαναεπιλέξει, είναι σχεδόν σίγουρο ότι τώρα θα έχει αλλάξει. Πολλές φορές μάλιστα τόσο που θα είναι σαν να την περνάς πάλι για πρώτη σου φορά. Ακόμα και οι νέες επιλογές για επόμενες διαδρομές μέσα από αυτήν μπορεί να είναι άλλες. Το μόνο σίγουρο είναι το ότι θα έχουν αντίτιμο. Ξανά και ξανά. Όχι απαραίτητα το ίδιο αλλά θα έχουν.
Γύρω σου πολλοί, κάποιες φορές τους νιώθεις, κάποιες σε νιώθουν, ποτέ όμως δεν είναι σίγουρος κανείς. Τους βλέπεις φευγαλέα και μπορεί να σε βλέπουν. Ποτέ δεν ξέρεις γιατί είναι μαζί σου σε αυτήν σου την διαδρομή, ποτέ δεν ξέρουν για σένα. Ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ δε θα μάθουν. Δεν προλαβαίνει κανείς. Δεν είναι μέρος της διαδρομής κανείς, απλά άγνωστοι και προσωρινοί συνταξιδιώτες.
Πολλές φορές είσαι απλά μόνος. Τελείως μόνος. Καταλαβαίνεις ότι τελικά πάντα είσαι μόνος. Βιώνεις τη μοναξιά της διαδρομής μέχρι το κόκαλο. Την κάνεις σύμμαχό σου, συνταξιδιώτη σου, βασανιστή σου, της αλλάζεις πρόσωπο, την κάνεις παρέα, τη σιχαίνεσαι, σε αποδυναμώνει, σου λέει για την επόμενη διαδρομή σου, την κοροϊδεύεις και σ’ αγκαλιάζει. Όμως είναι πάντα εκεί, σφηνωμένη μέσα στο μυαλό σου σε κάθε διαδρομή. Είναι όμως η δική σου μοναξιά. Είναι ουσιαστικά το μόνο δικό σου μαζί βέβαια με την ψυχή σου που σε βοηθά να πληρώνεις το αντίτιμο για την κάθε νέα σου διαδρομή.
Κάποια στιγμή δεν ξέρεις ποιός είναι τι. Ποιός είσαι εσύ που τολμάς να διαχωριστείς στην σκέψη σου από την ψυχή σου και την μοναξιά σου; Γιατί πάντα βλέπεις τα «άλλα» σαν άλλα αφού τελικά είστε ένα. Ποιός σου είπε ότι είναι «δικά σου». Ποιός σου είπε ότι είναι ανεξάρτητα κομμάτια; Πώς βολεύεσαι να το νιώθεις αυτό; Πάλι σε παίζει η μοναξιά σου; Σου δημιουργεί πλασματικά ανεξάρτητα τμήματα του «εγώ» σου ώστε να μπορεί να έχει και η ίδια μια υπόσταση μέσα σε αυτό το κλειστό κουτί της σκέψης σου. Ποιός είναι ο «μόνος» τελικά; Τι σημασία έχει; Όλο το παιχνίδι είναι η διαδρομή; Είναι η επιλογή; Είναι το πριν; Το μετά; Το τώρα που ποτέ δεν το νιώθεις; Τι σημασία έχει;

Είμαι πια στο ταμείο και ψάχνω για το αντίτιμο αλλά φοβάμαι ότι δεν...

By Cosmos

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}