Εκλογές 2012 - 'Παγίδες' και Λύσεις

Εκλογές λοιπόν!

Εκλογές που, θα μπορούσα να πω κι εγώ, "μυρίζουν" διαφορετικά από άλλες φορές.

Έχει τύχει βλέπεις και έχουν συγκεντρωθεί αρκετές "ιδιαιτερότητες" μαζί αυτή τη φορά. Ιδιαιτερότητες διαφόρων ειδών.

Θα μπορούσα να μιλάω για ώρα σχετικά. Αυτό άλλωστε κάνουν, εδώ και καιρό, όπου κι αν κοιτάξει κανείς. Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε. Μιλάνε πολύ και πολλοί, γύρω από τις ιδιαιτερότητες αυτών των εκλογών. Το κακό είναι ότι πολύ λίγα απ’ όσα λένε μπορούν να καταγραφούν ως πραγματικά ελπιδοφόρα. Τραγικά λιγότερα μπορούν να κριθούν ως αληθινά.

Αναφέρομαι βέβαια, σε κριτές που έχουν ένα, έστω και στοιχειώδες, επίπεδο στην εγκεφαλική τους δραστηριότητα. Επίσης σε ανθρώπους που, αν μη τι άλλο, δεν είναι κολλημένοι σε μια ξεπερασμένη ιδεολογία ενός "σκληροπυρηνικού" κόμματος "παρελθοντολογικής" φιλοσοφίας. Σίγουρα σε ανθρώπους που δεν έχουν εγκλωβιστεί σε εξαρτήσεις στενών προσωπικών συμφερόντων, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από κάποιες παρατάξεις ή και συγκεκριμένα πρόσωπα μέσα σ' αυτές.

Αυτοί λοιπόν οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, κάθε κοινωνικής - οικονομικής τάξης, κάθε ηλικίας, κάθε μορφωτικού επιπέδου, αυτοί που όμως ενδιαφέρονται για το γενικότερο καλό του τόπου τους, των συνανθρώπων τους και, κατά φυσική και απόλυτη σύνδεση, για τους ίδιους, τα παιδιά τους και τον στενό τους κύκλο, αυτοί σίγουρα έχουν προβληματιστεί πάρα πολύ με όλα αυτά. Μέσα σε όλους αυτούς εντάσσω και τον εαυτό μου.

Μέσα σε ελάχιστο ουσιαστικά καιρό, γίναμε μάρτυρες τραγικών αλλαγών στην καθημερινότητά μας. Βιώνουμε στο πετσί μας την σκληρότητα μιας κατάστασης που είναι αποτέλεσμα πράξεων, όλων αυτών που ασέλγησαν πάνω σε θεσμούς και αξίες αυτού του κράτους. Οδηγηθήκαμε σε μια άνευ προηγουμένου, ως προς τις συνθήκες, υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας. Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο (ακόμα) βέβαια αλλά σίγουρα όλοι πολύ. Το χειρότερο δε που μας συμβαίνει είναι ότι, σχεδόν όλοι μας, έχουμε εντονότατα την αίσθηση πως έχει πολύ συνέχεια ακόμα όλο αυτό το χάλι. Πρακτικά έχουμε χάσει την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Κάθε φορά που καταφέρνουμε, με χίλια βάσανα, να αισθανθούμε λίγο πιο αισιόδοξα, κάτι νέο κυριαρχεί στο προσκήνιο και βιάζει ξανά και ξανά την ψυχή μας.

Μέσα σ' ένα τέτοιο γενικότερα κλήμα λοιπόν, καλούμαστε να εκφράσουμε την πολύτιμη, κατά τ’ άλλα, επιθυμία μας προς κάποιο πολιτικό κόμμα, με σκοπό να αναλάβει την συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας μας.

Φυσικά, όλοι τους έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως έχουν τη "λύση στο τσεπάκι". Το προσπαθούν με νύχια και με δόντια. Ακόμα και τώρα, είμαι σίγουρος, κάποιοι θα πειστούν από κάποιους και θα τους ακολουθήσουν για άλλη μια φορά ελπίζοντας κι εγώ δε ξέρω πού.

Ευτυχώς, υπάρχουμε όμως και οι υπόλοιποι και θέλω να πιστεύω πως πλέον είμαστε περισσότεροι από ποτέ. Ελπίζω να μη διαψευστώ αργά το βράδυ της 6ης του Μάη γιατί μετά, ειλικρινά θα απογοητευτώ πάρα μα πάρα πολύ, ίσως και ανεπανόρθωτα.

Προς χάριν μιας καλύτερης ελπίδας λοιπόν, είπα να αναφέρω ορισμένα σημεία που, κατά τη γνώμη μου, θέλουν την προσοχή μας είτε στο να τα αποφύγουμε, αν γίνεται, είτε έστω να τα γνωρίζουμε ώστε να μπορούμε μετά να κρίνουμε, βάσει και αυτών, κάποια άλλα συγγενικά τους και κρίσιμα θέματα.

Τα σημεία που θα εστιάσω εδώ, είναι ουσιαστικά κάποιες "παγίδες" που μας έχουν στήσει, μέσω του ίδιου του εγκεκριμένου και άρα ισχύοντος εκλογικού μας συστήματος, ενός συστήματος όμως που το θεωρώ κατάφωρα άδικο για ορισμένους. Για όσους δηλαδή θέλουν να εκφραστούν με κάτι το διαφορετικό. Διαφορετικό από το σάπιο κατεστημένο.

"Παγίδες"

"Παγίδα" 1η:

Το εκλογικό μας σύστημα έχει φτιαχτεί έτσι που, κυριολεκτικά, λειτουργεί υπέρ των υφισταμένων "ισχυρότερων" αυτού του "πολιτικού" στίβου.

"Ισχυρότερων εκλογικά" θα μου πει κανείς "άρα και δημοκρατικά".

"Μακάρι να ήταν απλώς έτσι!" θα πω εγώ.

Όλοι ξέρουμε, αρκετά καλά πια ότι, όποιο κόμμα έχει ήδη εγκατασταθεί για κάποια φεγγάρια στα πράματα, έχει αποκτήσει και μια "ιδιαίτερη" - επιπλέον δύναμη που φυσικά μεταφράζετε σε οικονομική υπεροχή. Διαπλοκές, μίζες, ρεμούλες, προμήθειες κάτω από το τραπέζι, ένα σωρό ανεξέλεγκτες και ύποπτες συναλλαγές, πράματα που, κάποια απ' αυτά, κατά καιρούς (κι ενδεχομένως βέβαια λόγω συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων), βγαίνουν από κάποιους στη φόρα και βουίζει ο τόπος για λίγο καιρό. Έχουν αποκτήσει λοιπόν ήδη, ισχυρότατη οικονομική υπεροχή έναντι κομμάτων που απλώς υπάρχουν βάσει της ιδεολογίας τους και που, φυτοζωώντας οικονομικά, δεν έχουν ισοδύναμους τρόπους να σταθούν ικανοποιητικά απέναντι στους "ισχυρούς" και να αφήσουν έγκαιρα ένα ολοκληρωμένο στίγμα τους στο εκλογικό σώμα. Κατά τ’ άλλα βέβαια, όλοι μας βρισκόμαστε κάτω από την ίδια δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο.

Έπειτα, ερωτώ: Τι σχέση έχει αλήθεια το "μέγεθος" δυναμικής ενός κόμματος, με τα έσοδα που, με τα υφιστάμενα ελληνικά νομικά δεδομένα, δικαιούται να λαμβάνει από κρατικές επιχορηγήσεις; Γενικότερα βέβαια δεν καταλαβαίνω το γιατί θα έπρεπε τελικά να έχει να λαμβάνει κάτι από το κράτος ένα οποιοδήποτε κόμμα αλλά, αν είναι να ισχύει αυτό, γιατί με τέτοια λογική;

Δεδομένου ότι το "μέγεθος" ενός κόμματος μπορεί να κριθεί αυστηρά και μόνο την επομένη των όποιων εκλογών και να έχει ισχύ για εκείνη μόνο τη μέρα ως αξία, πώς αλήθεια αυθαιρετούμε με το να προδικάζουμε με "μεγέθη" τα κόμματα πριν από κάθε νέα εκλογική περίοδο; Πώς μπορεί επίσημα να έχει ισχύ η όποια εκτίμηση που είχε προκύψει από προηγούμενες εκλογές;

Και δηλαδή, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, έτσι δεν είναι καταδικασμένα σχεδόν σε αφάνεια κόμματα που π.χ. δεν είχαν καν παρουσία σε προηγούμενες εκλογές; Είναι περίπου σα να λέμε ότι πάμε όλοι οι μαθητές να διαγωνιστούμε στις πανελλαδικές και, όσοι έτυχε να είχαν ξαναδώσει στο παρελθόν, να έχουν κρατικής προέλευσης σοβαρότατα πλεονεκτήματα - βοηθήματα, έναντι των νεότερων συνδιαγωνιζομένων τους! Θα ήταν αποδεκτό ευρύτερα αυτό; Μήπως έχουμε χάσει κάθε αίσθηση ισορροπιών;

Δεν θα έπρεπε, σε κάθε κόμμα, να προσφέρονται ίσες δυνατότητες άρα και ευκαιρίες απέναντι σε ορισμένα τόσο σοβαρά θέματα; Στο κάτω - κάτω, για δημοκρατικές εκλογές μιλάμε μιας σύγχρονης χώρας.

"Παγίδα" 2η:

Έχει δοθεί ένα υπερβολικά σημαντικό πλεονέκτημα στο 1ο πλειοψηφικά κόμμα προς χάριν του ευκολότερου σχηματισμού της πολυπόθητης αυτοδυναμίας.

Βέβαια, η έννοια "1ο κόμμα" είναι θεωρητικά μια απρόσωπη έννοια όταν χρησιμοποιείται προεκλογικά. Θέλω να πω, στην τελική, θα μπορούσε να αφορά το "οποιοδήποτε" κόμμα που συμμετέχει στην εκάστοτε εκλογική αναμέτρηση, αρκεί τελικά να πλειοψηφήσει έστω και κατά μία μόνο παραπάνω ψήφο από το 2ο στη σειρά.

Ναι, έτσι είναι βέβαια αλλά, όπως είπα και αρχικά, όλοι μας ξέρουμε το πώς μεταφράζεται στην πράξη αυτή η συνθήκη. Δηλαδή, μόνο θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να αφορά πράγματι το οποιοδήποτε κόμμα, δεδομένου ότι, ακόμα και επίσημα, το κράτος διακρίνει τα κόμματα εκ των προτέρων, σε μικρότερα και μεγαλύτερα και, φυσικά, δε σταματάει σ' έναν χαρακτηρισμό αλλά προχωρά και σε ανάλογη υποστήριξη με έμπρακτους τρόπους (χρηματικά, με χρονική παρουσία σε ΜΜΕ κλπ) με αποτέλεσμα, κάθε άλλο από οποιοδήποτε να μπορεί να είναι κάθε φορά το κόμμα που θα ευνοηθεί από το εν λόγο πλεονέκτημα. Κάθε φορά, πολύ απλά, θα είναι ένα από τα προωθημένα ως μεγαλύτερα κόμματα. Με λίγα λόγια, ένα από τα δύο γνωστά και μη εξαιρετέα.

Το πλεονέκτημα αυτό δεν είναι άλλο από το παραφουσκωμένο δώρο των 50 βουλευτικών εδρών. Σα να λέμε, από τις 300 βουλευτικές έδρες, μόνο οι 250 μοιράζονται με τον κλασικό αναλογικό τρόπο στα κόμματα που ξεπερνούν το 3% των έγκυρων ψηφοδελτίων. Οι υπόλοιπες 50 πάνε πακέτο ως υπεργαλαντόμο θα έλεγα δώρο, στο 1ο πλειοψηφικά κόμμα, προστιθέμενες δηλαδή επιπλέον, στις έδρες που του προέκυψαν από το αναλογικό μοίρασμα των 250 εδρών! Ακριβώς έτσι! 50 μαζεμένες και μόνο στο 1ο κόμμα. Καμία επιπλέον σε κανένα άλλο κόμμα!

Δεν είναι καταπληκτικό; Μα τι λέω, είναι ασύλληπτο! Η τέλεια έκφραση της δημοκρατίας γι άλλη μια κραυγαλέα φορά! Μιλάμε ότι το 1/6 των βουλευτικών εδρών του κράτους πάει με συνοπτικές διαδικασίες υπέρ ενός κόμματος που κατά τ' άλλα συμμετείχε "ισότιμα" μόλις πριν, στις εθνικές μας εκλογές! Οι υπόλοιποι προφανώς, ξέρετε, "... στο πηγάδι"! Αλλά είπαμε όλα βορά στην ευκολοσχημάτιστη αυτοδυναμία!

"Παγίδα" 3η:

Έχουν φροντίσει έτσι ώστε κάθε πολίτης που...

• έχει τους λόγους του να απέχει, να μην ψηφίσει καν σε μια ακατάλληλη γι αυτόν (θεσμικά) εκλογική αναμέτρηση
• θα ψηφίσει μεν αλλά θα κάνει ένα "λαθάκι" της στιγμής στο ψηφοδέλτιό του ώστε να θεωρηθεί μετά άκυρο
• θα ψηφίσει αλλά με το λευκό ψηφοδέλτιο πράγμα που δηλώνει ξεκάθαρα συμμετοχή του μεν στον θεσμό αλλά άρνησή του στις συγκεκριμένες εναλλακτικές κομματικών επιλογών

να πάει η πράξη του σε λάθος κατεύθυνση!

Ερμηνεύσουν την στάση κάθε μίας από τις αναφερόμενες περιπτώσεις, με έναν τελείως αυθαίρετο τρόπο, ως προσμετρήσιμη υπέρ των κομμάτων, υπολογίζοντας με εφαρμογή μιας απλοϊκής έως και παιδικής μαθηματικής αναλογίας, που ενισχύει σαφέστατα και σχεδόν ξεδιάντροπα πάλι, πολύ περισσότερο το 1ο κόμμα!

Βρε τι σου κάνει αυτή η ριμάδα η ανάγκη της αυτοδυναμίας ε;!

"Παγίδα" 4η:

Κι ας υποθέσουμε ότι, ξέροντας τα παραπάνω, παρευρεθήκαμε κανονικά στις κάλπες και ότι προσέξαμε ώστε να μην κάνουμε "λαθάκι" στο επιλεγμένο μας ψηφοδέλτιο και δεν επιλέξαμε το "κατάπτυστο" λευκό ψηφοδέλτιο.

Ας πούμε όμως ότι επιλέξαμε να ψηφίσουμε υπέρ ενός "outsider" κόμματος. Ενός κόμματος από τα "παρεξηγημένα". Από αυτά δηλαδή που όλοι διακαώς τα καταδίκαζαν με χαρακτηρισμούς από πριν ως "μικρά κι ασήμαντα". Κι ας υποθέσουμε πάλι ότι, πράγματι, το κόμμα μας παρέμεινε σχετικά μικρό μετά, βάσει της συνολικής καταμέτρησης των ψήφων του. Τόσο μικρό που δεν κατάφερε να ξεπεράσει το όριο(;!;!;!) του 3% που είναι και το κατώφλι εισόδου του κάθε κόμματος στη βουλή μας.

Τι αλήθεια θα σημαίνει αυτό; Πέρα δηλαδή κι από αρκετά αναμενόμενη απογοήτευσή μας;

Πολύ απλά ότι, όλα τα "μικροποσοστά", όλων των μικροκομμάτων, θα προστεθούν αυτόματα, άτυπα αλλά απόλυτα, με το ποσοστό αποχής, συν το ποσοστό άκυρων, συν το ποσοστό λευκών! Η απόλυτη μαζοποίηση και απόρριψη δηλαδή, των καθαρά πολιτικών επιλογών μερίδας πολιτών!

Ίσως κάποιοι νομίσουν αρχικά πως αυτό δεν αποτελεί και πολύ σοβαρή "παραβίαση", δεδομένου ότι τα ποσοστά αυτά θα εκφράζουν αθροιστικά πάρα πολύ λίγους ψηφοφόρους.

Αυτό, θα μπορούσε να είχε και κάποια σοβαρή βάση, αν όμως συνέβαινε σε ένα έως τρία το πολύ μικροκόμματα και με αρκετά χαμηλότερα του 3% ποσοστά στο καθένα τους.

Με δεδομένο όμως ότι το εκλογικό μας σύστημα προβλέπει να συμβεί το ίδιο ακριβώς, ακόμα και στην περίπτωση που τύχει να είναι πολύ περισσότερα τα κάτω του 3% κόμματα (π.χ. και πάνω από 10 κόμματα) αλλά και με ποσοστά ελάχιστα κάτω του 3% (π.χ. με 2,99% το καθένα), τα πράγματα θα σοβάρευαν πάρα πολύ.

Θυμίζω εδώ πως, π.χ. στις επικείμενες εκλογές, συμμετέχουν 32(!) κόμματα!

Θυμίζω επίσης πως, στις επικείμενες εκλογές, η δεδομένη αγανάκτηση του κόσμου θα οδηγήσει όλο και περισσότερους σε διάφορα μικροκόμματα που, ακριβώς επειδή είναι πια και αρκετά, θα μπορούσε εύκολα να είναι πάρα πολύ έντονα μεγάλη, αυτή η διάσπαση σε αυτά.

Για να δούμε όμως και κάποια νούμερα.

Υποθετικά μιλώντας βέβαια, σκεφτείτε το εξής σενάριο σχετικά:

Αν σε 10 από τα 32 κόμματα ο μέσος όρος στα ποσοστά τους αγγίξει το 2,5%, αυτό μεταφράζετε συνολικά, για να δούμε, 10 x 2,5% = 25%!

Εγώ, "συντηρητικά" σκεπτόμενος, να συνεχίσω υποθέτοντας ότι άλλα 10 από τα υπόλοιπα 22 κόμματα, θα είναι ακόμα μικρότερης δυναμικής και, όλα αυτά τα πολύ μικρά μαζί πια, θα συγκεντρώσουν άλλο ένα 8%. Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, 25% + 8% = 33%!

Ουπς! Ξαφνικά δεν φαίνεται να είναι και τόσο απλό αυτό, ε;

Μιλάμε για το 33% και, προσέξτε, όχι όλων των εγγεγραμμένων του εκλογικού μας σώματος, μιλάμε για 33% μόνο όσων παρέμειναν να θεωρούνται έγκυρα. Ξαναλέω, το 33% επί των έγκυρων κατά τ' άλλα ψηφοδελτίων - ψηφοφόρων θα πάει έτσι, με τη μία, στα αζήτητα!!!

Και "δε θ' ανοίξει μύτη" στους υπόλοιπους και εννοώ στους πραγματικά ευνοημένους του εκλογικού μας συστήματος, αυτούς δηλαδή που θα βρίσκονται στις πρώτες πλειοψηφικά θέσεις, ο εξής ένας: Το 1ο κόμμα!!!

Να το χαιρόμαστε το εκλογικό μας σύστημα! Να μας ζήσει!

Δε θ' αναφερθώ εδώ σε περισσότερες, μικρότερου πια βεληνεκούς "παγίδες". Δε νομίζω ότι έχει και τόσο νόημα κι ας υπάρχουν.

Αυτό που μένει τώρα, είναι να κάνουμε έναν απολογισμό ώστε να δούμε και το πώς θα μπορούσαμε ν' αντιδράσουμε ώστε να αποφύγουμε όσο περισσότερες τέτοιες "παγίδες" μπορούμε ή έστω να μετριάσουμε όσο γίνεται τα αρνητικά τους αποτελέσματα.

Λύσεις

Θα "ξεπετάξω" στα γρήγορα τις δύο πρώτες "παγίδες" που ανέφερα, λέγοντας ότι, γι αυτές δυστυχώς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα ουσιαστικό στην παρούσα φάση. Μόνο να γνωρίζουμε και να είμαστε επί των επάλξεων ώστε, αργότερα πια και ευκαιρίας δοθείσας, να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε με τους συντεταγμένους τρόπους του συντάγματός μας.

Για την 3η "παγίδα", το αυτονόητο που προκύπτει σα λύση (πάντα στην παρούσα φάση εννοώ) είναι το να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να ψηφίσουμε και μάλιστα έγκυρα.

Ας ψηφίσουμε αυτό που μας εκφράζει περισσότερο, ακόμα κι αν χρειαστεί "να κάνουμε την καρδιά μας πέτρα" δηλαδή. Ωστόσο, προσοχή, σε καμία περίπτωση δεν θα σύμφερε να το ρίξουμε "στην τύχη" ή σχεδόν στην τύχη. Έχουμε ακόμα ικανό χρόνο και αρκετούς τρόπους να κάνουμε την σχετική έρευνά μας, αν π.χ. είμαστε από τους αναποφάσιστος.

Εκεί που τα πράγματα γίνονται αισθητά πιο σύνθετα είναι σχετικά με την αντιμετώπιση της 4ης "παγίδας"!

Εδώ λοιπόν να πω πως η άποψή μου είναι το να ψηφίζει κανείς σκεπτόμενος απερίσπαστα ότι, αυτό που ψηφίζει, το κόμμα, οι άνθρωποι - στελέχη του, οι θέσεις τους κλπ, θα ήθελε να ήταν από την επόμενη κιόλας έως και κυβέρνηση! Έτσι απλά!

Δεν είναι σωστό και, στην τελική, δε συμφέρει και κανέναν το να κατευθυνόμαστε στην κάλπη, έχοντας στο μυαλό μας "περίεργα" σενάρια και σύνθετες υποθέσεις πλοκής και διαπλοκής, ως προς την ιδιαίτερη ενδεχομένως σημασία που θα έχει και καλά η ψήφος μας είτε ως αντίδραση απέναντι σε κάτι είτε σα να "κρατάμε μούτρα" απέναντι σε κάτι άλλο είτε επειδή ακούσαμε πως θα βγει το κόμμα "Χ" είτε επειδή δε θα θέλαμε να βγει το κόμμα "Ψ" κλπ.

Όχι, μη φθείρεστε με τέτοιες παράνοιες. Είναι τελείως πλασματικές από τη βάση τους και, κατά πάσα πιθανότητα, αποτελέσματα τεχνητώς διαδομένων σεναρίων, διαδεδομένα φανερά ή κρυφά, έμμεσα ή άμεσα, από το ένα ή το άλλο "μαγαζάκι" που, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι, το πώς θα καταφέρουν να χαλιναγωγήσουν αποτελεσματικότερα την σκέψη και, κατ' επέκταση, την άποψή μας ως ψηφοφόρους - πρόβατα.

Μην πέφτεις λοιπόν στην "παγίδα" του δήθεν "αδιεξόδου"! Μην αφήνεις να σε κυριεύσει ο "φόβος" π.χ. μιας όχι εύκολης αυτοδυναμίας. Η δημοκρατία μας έχει λύσεις για κάθε τέτοια κατάσταση. Σκέψου μόνο ότι, όταν μια εξέλιξη είναι πιθανή ως περίπτωση, αν μη τι άλλο είναι και δημοκρατικά θεμιτή και άρα έχει προβλεφθεί και τρόπος πλήρους διαχείρισής της. Δημοκρατικός και πάλι τρόπος.

Άσε τη σκέψη σου ελεύθερη να αποφασίσει, περισσότερο όμως με το συναίσθημα σου παρά με τις διάφορες "πειραγμένες" λογικές.

Ωστόσο, για να μπορεί να λειτουργήσει όλο αυτό, το να μπορείς δηλαδή να έχεις κάποιο ενεργό συναίσθημα απέναντι σε μια τάση, θα πρέπει από πριν, δηλαδή ήδη από τώρα, να βαλθείς να ψάχνεις και λίγο πιο από μέσα τις εναλλακτικές που βλέπεις να υπάρχουν γιατί, ευτυχώς, υπάρχουν κάποιες!

Μην αποκλείεις έτσι αόριστα τα πάντα θεωρώντας ότι γνωρίζεις ακόμα και για όσα δεν έχεις καν κοιτάξει λίγο παραμέσα. Μην προσπερνάς απλά και μόνο με μια επιδερμική προσέγγιση, επειδή π.χ. είναι νέα κόμματα. Αναφέρομαι στα πραγματικά νέα, δε λέω για τα "νέα" μεν αλλά παρακλάδια παλιότερων δε. Ιδιαίτερα σε όσα από τα κόμματα είναι τελείως νέα, αν το καλοσκεφτείς, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να βρούμε κάτι αγνότερο, κάτι σωστότερο και δημιουργικό. Θυμήσου άλλωστε, τι είναι αυτό που όλοι μας, μεταξύ μας, λέμε σε ανάλογες κουβέντες; Μήπως δεν λέμε κάτι σαν:

"Πού να βρισκόταν κάποιος που να νοιάζεται πραγματικά για την Ελλάδα και το καλό μας;! Αφού όλοι (οι πολιτικοί εννοώντας) είναι χωμένοι με διάφορους τρόπους μέσα στη διαφθορά! Όλοι τους προέρχονται από το ίδιο το σύστημα που φροντίζει έντεχνα τα φυτώριά του!"

Κάτι τέτοια δε λέμε περίπου όταν μιλάμε ανοιχτά και φιλικά μεταξύ μας εμείς οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας ή κάνω λάθος; Εγώ τουλάχιστον έχω τύχει ήδη πάρα πολλές φορές σε τέτοιες κουβέντες, σε διάφορα μέρη και κάτω από διάφορες συνθήκες και χωρίς καν να τις προκαλώ εγώ τις περισσότερες φορές.

Ε λοιπόν να που, αν ανοίξουμε χωρίς προκαταλήψεις τα μάτια μας και κοιτάξουμε προσεκτικότερα και χωρίς "έτοιμους ενδοιασμούς" στο τι μας προσφέρεται να επιλέξουμε αυτή τη φορά, σε αυτές δηλαδή τις εκλογές, θα δούμε ότι υπάρχει πάρα, μα πάρα πολύ σοβαρή πιθανότητα να βρούμε κάτι που θα πληροί τελικά τα περισσότερα από τα βασικά μας "πιστεύω" και "θέλω".

Αρκεί βέβαια να ξέρουμε από πριν και το τι θα μπορούμε να θέλουμε ώστε να μην πελαγοδρομούμε σε πραγματικά ανέφικτες προσμονές γιατί, εντάξει, κακά τα ψέματα, θαύματα στην κατάστασή μας σαν χώρα δεν γίνονται. Ούτε και το να θεωρούμε ότι όλα θα λυθούν τελείως "αναίμακτα" θα είναι σοβαρό από πλευράς μας. Αντίστοιχα, πολύ περισσότερο ασόβαροι είναι και όσοι τυχόν μας τα τάζουν χάριν της προεκλογικής περιόδου, ανεξαρτήτως κόμματος και της γενικότερης ιδεολογίας που διατείνονται.

Δυστυχώς, η θέση μας είναι πάρα πολύ δύσκολη. Εκεί μας φτάσανε, δε λέω, αλλά έτσι είναι πια και πρέπει να το δούμε κατάματα και να ψάξουμε για λύση σε κόμμα που να δείχνει ξεκάθαρα, κι αυτό με τη σειρά του, ότι το γνωρίζει καλά και δεν μας κοροϊδεύει με φανερά ψεύτικες υποσχέσεις εκμεταλλευόμενο την στεναχώρια και την αγανάκτησή μας.

Οφείλουμε δηλαδή, κατά τη διαδικασία του ξεδιαλέγματός μας, να κοιτάξουμε προσεκτικά τις θέσεις αλλά και τον τρόπο που τις τοποθετούν απέναντί μας. Φτάνει πια τα μεγάλα ονόματα, με τις μεγάλες κουβέντες που ξεφουσκώνουν αμέσως μόλις τους εμπιστευτούμε με την ψήφο μας.

Ας δούμε προς κάτι πραγματικά νέο. Δεν είναι ευτύχημα το ότι υπάρχει; Τι πιο ελπιδοφόρο δηλαδή;!

Αν κινηθούμε έτσι, με προσοχή και σύνεση, με επίγνωση της πραγματικότητας, με αυτοκριτική διάθεση, με ζωντανές τις αναμνήσεις μας από τις πρόσφατες εξελίξεις και τις κινήσεις υφιστάμενων κομμάτων (άρα και των δημιουργημάτων - μικροκομμάτων τους), αν προσπαθήσουνε να ανοίξουμε τους οπτικούς μας ορίζοντες προς το μέλλον και τις προοπτικές που υπάρχουν στο γενικότερο ευρωπαϊκό σύστημα που βρισκόμαστε, αν συνειδητοποιήσουμε το πόσο σημαντικό είναι να μην παρασυρόμαστε από τον θυμό μας ώστε να θέλουμε απλώς να γίνουμε τιμωροί, αν καταλάβουμε το πόσο σημαντική είναι η ψήφος μας ως συμμέτοχοι σε μια νέα δημιουργική πια πιθανότητα, αν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συντηρούμε ξανά όνειρα, τότε ίσως καταφέρουμε για άλλη μια φορά ως έθνος το "ακατόρθωτο"! Είναι ο μόνος τρόπος που μας έχει μείνει.

Και όσο αφορά τον "κίνδυνο" μεγάλης πολυδιάσπασης του εκλογικού σώματος και άρα αύξησης του φαινομένου να πάει η ψήφος μας, μαζί με πολλών άλλων, στα σκουπίδια, θα πρότεινα να μην ανησυχείτε τόσο. Πράγματι είναι μια δύσκολη κατάσταση αλλά, αν το σκεφτείτε περισσότερο, με ελεύθερο πνεύμα και αντικειμένικότερα, θα δείτε ότι, από μόνο του αυτό, αποκτά όλο και μικρότερη σημασία. Αν όμως αποφασίσουμε ελεύθερα για την επιλογή μας και, αφού πρώτα, τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας και διαθέσουμε τον απαραίτητο χρόνο να το ψάξουμε βαθύτερα.

Όσο περισσότεροι κινηθούμε με αυτό το γενικότερο σκεπτικό, τόσο περισσότεροι θα καταλήξουμε σε πολύ πιο συγκεκριμένες πια επιλογές και άρα, θα γίνει αυτόματα και δημοκρατικότατα το απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα μεταξύ των μικρότερων κομμάτων αφού, δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά, αν τα δούμε από πιο κοντά, θα καταλάβουμε εύκολα πια ότι ούτε σοβαρές θέσεις έχουν, ούτε σύγχρονες προοπτικές προασπίζονται, ούτε ιδιαίτερα καταρτισμένους και μάχιμους ανθρώπους διαθέτουν αλλά ούτε είναι και τόσο άμεμπτοι στο πρόσφατο παρελθόν τους με συμμετοχές τους σε ύποπτες καταστάσεις, πολιτικής ή μη προέλευσης. Μόνο του θα ξεκαθαρίσει έτσι το τοπίο και θα ξεχωρίσουν από τους "μικρούς", μόνο όσοι θα αξίζουν, από τη δική μας αντικειμενική πια κρίση. Αρκεί να ενδιαφερθούμε και να το ψάξουμε έγκαιρα και σοβαρά.

Προσωπικά πάντως, αυτό έχω κάνει και έχω νιώσει πολύ καλά μέχρι στιγμής.

Αγανάκτησα, κόντεψα να απογοητευθώ πλήρως, άρχισα να το ψάχνω βαθύτερα και, μόλις είδα κάτι σα "φως στο τούνελ", όρμηξα με τα μούτρα να το ξεψαχνίσω!

Με χαρά μπορώ να σας πω πια ότι ήδη έχω διακρίνει, τουλάχιστον δύο πολύ σοβαρές εναλλακτικές νέων πολιτικών κομμάτων! Κατέληξα στη μία από αυτές βέβαια, επειδή θεωρώ ότι έχει ελαφρώς σαφέστερες θέσεις σε ορισμένα καίρια ζητήματα ή, τουλάχιστον, τις διατυπώνει με κάπως σαφέστερο τρόπο.

Δεν έχετε παρά να αρχίσετε να το ψάχνετε κι εσείς βαθύτερα. Ευτυχώς, στην εποχή μας, υπάρχουν αρκετοί τρόποι να βρεις γρήγορα πολλά επίσημα στοιχεία (βίντεο, συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, θέσεις κλπ) γύρω από ένα ζήτημα.

Γρηγορείτε λοιπόν διότι ο καιρός γαρ εγγύς!

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}