Λίστα ιστολογίων

Σκέφτηκα να θίξω το θέμα μια και πρόσεξα πως έχει τη σημασία του για όλους εμάς τους απλούς bloggers.

Ένα από τα πλέον συνήθη εργαλεία - widgets που προσθέτουμε οι περισσότεροι στα blogs μας από πολύ παλιά, είναι και το «Λίστα ιστολογίων», κοινώς bloggολίστα.

Μιλάω για αυτό που επιτρέπει σε έναν blogger, να παρουσιάσει στα blogs του, με συνοπτικό τρόπο, τη νεότερη ανάρτηση άλλων blogs. Στις λίστες αυτές, προσθέτει ο ίδιος ο blogger, με δικά του κριτήρια, το ποια άλλα blogs θέλει να συμμετέχουν εκεί και με τι τρόπο. Πολύ πιθανό μάλιστα, κάποιος να βάλει περισσότερες της μίας, για μια κάποια ιδιαίτερη κατηγοριοποίηση των προτεινόμενών του blogs (κρατήστε το αυτό!).

Με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά, οι bloggers αλληλο-υποστηριζόμαστε αφού δίνουμε την ευχέρεια στους επισκέπτες μας, να γνωρίσουν και άλλα αξιόλογα blogs.

Η κατάρα της Ίρμα Βεπ

Κάπως αναπάντεχα, μας προέκυψε να ξαναπάμε σύντομα θέατρο!

Διαλέξαμε το συγκεκριμένο έργο για διάφορους λόγους και ένας από αυτούς ήταν η περιέργεια μας στο να δούμε κι εμείς από κοντά, το πώς καταφέρνουν δύο μόνο ηθοποιοί, να αποδίδουν τόσο πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, σχεδόν ταυτόχρονα!

Χτες λοιπόν, Παρασκευή μέσω διαδικτύου, έβγαλα τα εισιτήρια σε καλές θέσεις στη 2η σειρά από τη σκηνή, βρήκα το ακριβές της τοποθεσίας του θεάτρου κάπου στο Γκάζι και, γυρνώντας από τη δουλειά, ξεκινήσαμε με το αμάξι κάπως νωρίτερα για μια καλύτερη ελπίδα στο παρκάρισμα. Ευτυχώς, βρήκαμε αμέσως να παρκάρουμε σε διπλανό στενό κι έτσι μας προέκυψε ελεύθερος χρόνος για ένα καφεδάκι σε παρακείμενο μαγαζί.

Γιαννούλης Χαλεπάς: Η κοιμωμένη μου

Επιτέλους, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να πάμε πάλι θέατρο.

Κάτσαμε από το Σάββατο να δούμε τι παίζει ώστε να αποφασίσουμε και να κανονίσουμε τα διαδικαστικά.

Αρκετά σύντομα, εστίασα στο συγκεκριμένο έργο. Δε μπορώ να εξηγήσω ακριβώς το γιατί, όμως κάτι μου έκανε ένα ιδιαίτερο κλικ σε αυτό και μάλιστα, χωρίς καν να έχω προσέξει ακόμα τα αναλυτικά.

Το αποφασίσαμε για την επόμενη κι έτσι, χτες Κυριακή λίγο μετά τις έξι και εν μέσω των γνωστών ταραχών στο κέντρο, αφήσαμε το αγγελούδι μας στην κουνιάδα μου και βουρ για Κυψέλη.

Δεν είχαμε ξαναπάει στο θέατρο «Τέσσερις εποχές» και, όσο να ‘ναι, ήταν διπλή η προσμονή στο πως θα τα περάσουμε.

Πειρατεία και άλλα φαιδρά!

Ας είμαστε και λίγο... επίκαιροι.

Πειρατεία! Τι όρος κι αυτός ε;!

Έχει ρίζες καθαρά Ελληνικές! Το ξέρατε; Από εμάς ξεκίνησε να υφίσταται σαν όρος διεθνώς!

Δεν υπονοώ κάτι βέβαια με αυτό, απλή ενημέρωση κάνω!

Πού πάμε;!

Πού πάμε ρε παιδιά;
Πόσο ακόμα πρέπει να κατέβουμε σε κάθε επίπεδο;
Κάτι ακούω για «τον πάτο» αλλά μάλλον δεν έχει πάτο αυτή η κατρακύλα! Μόνο κατρακύλα έχει! Όλο και πιο κάτω, όλο και χειρότερα!

Πώς είστε;

Γεια σας!

Πώς είστε;

To blog or not to blog;!

Το σκεφτόμουν καιρό να γράψω κάτι και για το ίδιο το θέμα των blogs και του blogging γενικότερα αλλά όλο το ανέβαλα. Τώρα, δεν ξέρω γιατί ακριβώς, κάπως μου έκατσε και είπα να γράψω σχετικά.

Η σιγουριά του τίποτα

Καλά, και ποιος νομίζεις ότι είσαι;!

Ποιος;

Αλήθεια, νομίζεις ότι ξέρεις το ποιος είσαι ή ξέρεις ότι νομίζεις το ποιος είσαι;

Γιατί άλλο να νομίζεις ότι ξέρεις και άλλο να ξέρεις ότι νομίζεις.

2011 vs 2010

Μωρέ, παραλίγο να το ξεχάσω!

Καλή χρονιά σε όλους σας!

Πείτε με και δεινόσαυρο!

Τυχαίνει και είμαι από τη γενιά που «πρόλαβε» τα πράγματα σε κάπως πιο «άγριες» καταστάσεις τουλάχιστον εδώ, στην Ελλάδα, και είπα να δοκιμάσω να σας αναφέρω μερικές.

Μαμ, κακά και νάνι

Να, μέχρι την Παρασκευή και θα έχω ήδη «προϋπηρεσία» πατέρα - μπαμπά, κλεισμένους τρεις ολόκληρους μήνες!

«Σιγά τ’ αυγά» θα λέτε κάποιοι, «παλιοσειρές στο σπορ»! Δε με πειράζει όμως γιατί δε βιάζομαι! Ξέρω πως θα έρθει και η σειρά μου, στην ώρα της!

Ουάαα

Ε ναι λοιπόν, «Ουάαα» και ξανά «Ουάαα» και γενικότερα... «Ουάαα»!

Ξεκίνησε πια η φάση που ακούω κι εγώ, από πρώτο χέρι, αυτήν την πολύ απλή και ξεκάθαρη «γλώσσα» των μωρών που κατά βάση αποτελείται από μια μόνο λεξούλα, την γνωστή «Ουάαα» που μάλιστα δεν περιγράφεται (απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον) σε κανένα γνωστό λεξικό. Έχω την αίσθηση δε, ότι ανήκει στις διεθνώς γνωστές γλώσσες, ίσως μάλιστα την πλέον διαδεδομένη και την πλέον παλιά αλλά και την λιγότερου χρόνου χρήσης ανά άτομο αναλογικά με τις άλλες γλώσσες. Την λεγόμενη «μωρουδίστικη»!

Τι ώρα είναι;

Ατύχημα!

Μια αληθινή ιστορία αυτή τη φορά!

Κι όχι απλά αληθινή αλλά και... προσωπική μου!

Είναι πολύ πρόσφατη και γι αυτό την έχω πολύ έντονη ακόμα στη μνήμη μου.

Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που αποφάσισα να σας την αναφέρω, με αρκετά αφηγηματικό τρόπο και μάλιστα σε 1ο πρόσωπο σε πολλά σημεία της.

Κάπνισμα, "νίκη" ή "ήττα";!

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γι αυτό το ζήτημα ξανάαα!

Έπρεπε ή καλύτερα ήθελα ή και τα δύο μάλλον, να ξανακόψω το "ρημάδι το κάπνισμα"!

Όμως να πω στα γρήγορα (λέμε τώρα), το ιστορικό αυτής της μακρόχρονης πια σχέσης, εμένα και του καπνίσματος!

Καλοκαιρινές διακοπές μετά κουλούρας!

Το καλοκαίρι είναι στα ντουζένια του!

Πολλοί έχουν πάει ήδη διακοπές, άλλοι θα πάνε σύντομα και άλλοι θα είναι σε διακοπές τώρα που γράφω.

Εγώ, ανήκω στην κατηγορία όσων πήγαν ήδη!

Αυτός είναι και ο λόγος της τόσο μεγάλης και συνολικής μου αποχής από τα μπλογκοπράγματα.

Είπα να μην ασχοληθώ με όλα αυτά μιας και όταν το κάνω, συνήθως μου τρώει αρκετή ώρα πράγμα που σε διακοπές είναι μάλλον ασύμφορο!

Έχω γυρίσει Αθήνα από το Σάββατο το απόγευμα και είμαι πάλι στη δουλειά μου από τη Δευτέρα, μετά από αποχή τριών συναπτών εβδομάδων!

Βασίλης & Σκορπιοί στο τηγάνι!

Λοιπόοον…

Και που λέτε, πλησίαζε και πάλι μια «κρίσιμη» ημερομηνία

Δευτέρα 6/7/2009

Γιατί κρίσιμη; Μα γιατί θα άνοιγε το στάδιο Καραϊσκάκη και όχι για κάποιον αγώνα του Ολυμπιακού. Θα άνοιγε για μια «μικτή» ροκ συναυλία!

Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Scorpions!

Επιδημία πτωμάτων

Έπεσε, λένε οι σοφοί, μια νέα επιδημία.

Τα πτώματα παίρνουνε ζωή, μετά απ’ την κηδεία.

Σηκώνονται, λέει, σαν ζωντανοί, σε τάφου ησυχία.

43!

Δε ξέρω πώς να ξεκινήσω…

Για την ακρίβεια δεν ξέρω ποια αρχή να διαλέξω.

Από το πρωί έχουν περάσει διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου για αρχή και καμία δεν μπορεί να μείνει για πάνω από 5 λεπτά.

Προς τον «Καθένα»

Γεια σας!

Από καιρό ήθελα να σας γράψω αυτό το γράμμα αλλά απ’ τη μια δεν ήμουν σίγουρος για το αν τελικά έπρεπε, απ’ την άλλη δεν ήξερα αν θα είχατε το χρόνο να το διαβάσετε.

Πήρα όμως το θάρρος να σας το γράψω τελικά, βλέποντας ότι σε γενικές γραμμές διαβάζετε επιστολές που σας αφορούν.